Pau. 9e etappe: Cambo-les-Bains > Pau (193km). Aan het eind van de grijze middag gaat de zon schijnen en wordt het nog warmer op de Zone Technique in Pau. Alle mensen die ik vanuit de luie campingstoel kan zien hebben een glimmend voorhoofd. Harde werkers hebben last van vochtige oksels. Het is tussen de 30 en 35 graden, windstil en buitengewoon vochtig, alsof we in Maleisië zijn aangekomen.
Over een uur zal vijfentwintig meter verderop de eerste bergetappe finishen. Daar schreeuwen nu kinderen naar de voorbij trekkende reclamecaravaan. Op de ere-tribune zitten volwassen mensen met gele petjes. Ondertussen worden voor mijn neus de laatste voorbereidingen getroffen. Ze trekken kabels, plaatsen nog een paar hekken en camera's worden in stelling gebracht.
De Zone Technique is een groot terrein, direct achter de finish, waar alle televisiewagens bij elkaar staan. Een groot deel van de ruimte wordt iedere dag ingenomen door de Franse televisie die niet alleen het internationale signaal verzorgen, maar ook ter plaatse een eigen talkshow opnemen. Andere grote jongens zijn de ARD/ZDF, de OLN uit Amerika en de Spaanse televisie. Zij hebben allemaal grote vrachtwagens bij zich. Daarnaast zijn er een groot aantal omroepen die werken zoals wij, met een zogenaamde SNG.
Onze Multi-Link satellietwagen reist van finish naar finish met Bas en Sep. Zij moeten zich iedere morgen in alle vroegte melden als een nieuwe Zone Technique wordt ingericht. Dan krijgt het groene busje een plek tussen alle andere busjes en regiewagens. Radio 1 heeft bijvoorbeeld ook een busje op de zone voor alle verbindingen, maar ook de Belgen staan er met een SNG, de Denen, de Noren, de Italianen en ITV uit Engeland. Ga zo maar door.
De finishlocatie met de Zone Technique is een internationaal circus dat in combinatie met de verplaatsbare kantoren, podia, finishboog en commentaarcabines van de organisatie heel wat vierkante meters in beslag neemt.
Overal is geluid. Een speaker ratelt voortdurend in onverstaanbaar Frans. Of hij verslag doet van de etappe of andere verhalen vertelt weet ik niet. Mensen praten en roepen. De reclamecaravaan blaast haar tunes in de lucht en aan alle kanten luisteren de medewerkers van televisiestations naar hun eigen commentatoren. Wij hebben voor onze satellietwagen een monitor staan met het signaal van Nederland 2.
Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot zitten in de commentaarcabines van de Nederlandse firma Movico. Het zijn trailers die uitgeschoven kunnen worden en waar alle commentatoren voor radio en televisie naast elkaar in kleine hokjes zitten. Ze hebben uitzicht op de finish, kijken naar een monitor en hebben de beschikking over computers met internet en informatie uit de koers. Via ISDN lijnen gaat het commentaar naar Hilversum, waar het bij de beelden van de Franse televisie wordt gestopt en de zender op gaat.
Het is aardig om te zien hoe de twee commentatoren in dat kleine hok hun werk doen. Ik zie dat het niet eenvoudig is om al die uren livetelevisie vol te praten met zinvolle informatie. Bovendien valt opeens het beeld weg, zitten de buren in het Noors of Spaans keihard te gillen en trekt de reclamecaravaan nog steeds voorbij. Ik heb respect voor dit duo.
Als de renners dichterbij komen gaan alle journalisten, fotografen en cameramensen naar de weg achter de streep. Hier staat een tent waar monitoren in hangen, zodat de journalisten kunnen zien wat er in de koers gebeurt. De fotografen stellen zich op in drie trosjes waar de renners omheen kunnen. Daar achter staan de verzorgers van de teams en cameraploegen die renners gaan aanschieten voor korte interviews.
Het is iedere dag weer een chaos die door strenge organisatoren en politie in de hand gehouden moet worden. Volgens mij zijn er te veel ploegen en journalisten die toestemming hebben om hier te komen. Wij doen mee aan het WK dringen en duwen, omdat ook onze kijker na afloop van de etappe reacties verwacht van de Nederlandse jongens in de Tour.
Over een uur zal vijfentwintig meter verderop de eerste bergetappe finishen. Daar schreeuwen nu kinderen naar de voorbij trekkende reclamecaravaan. Op de ere-tribune zitten volwassen mensen met gele petjes. Ondertussen worden voor mijn neus de laatste voorbereidingen getroffen. Ze trekken kabels, plaatsen nog een paar hekken en camera's worden in stelling gebracht.
De Zone Technique is een groot terrein, direct achter de finish, waar alle televisiewagens bij elkaar staan. Een groot deel van de ruimte wordt iedere dag ingenomen door de Franse televisie die niet alleen het internationale signaal verzorgen, maar ook ter plaatse een eigen talkshow opnemen. Andere grote jongens zijn de ARD/ZDF, de OLN uit Amerika en de Spaanse televisie. Zij hebben allemaal grote vrachtwagens bij zich. Daarnaast zijn er een groot aantal omroepen die werken zoals wij, met een zogenaamde SNG.
Onze Multi-Link satellietwagen reist van finish naar finish met Bas en Sep. Zij moeten zich iedere morgen in alle vroegte melden als een nieuwe Zone Technique wordt ingericht. Dan krijgt het groene busje een plek tussen alle andere busjes en regiewagens. Radio 1 heeft bijvoorbeeld ook een busje op de zone voor alle verbindingen, maar ook de Belgen staan er met een SNG, de Denen, de Noren, de Italianen en ITV uit Engeland. Ga zo maar door.
De finishlocatie met de Zone Technique is een internationaal circus dat in combinatie met de verplaatsbare kantoren, podia, finishboog en commentaarcabines van de organisatie heel wat vierkante meters in beslag neemt.
Overal is geluid. Een speaker ratelt voortdurend in onverstaanbaar Frans. Of hij verslag doet van de etappe of andere verhalen vertelt weet ik niet. Mensen praten en roepen. De reclamecaravaan blaast haar tunes in de lucht en aan alle kanten luisteren de medewerkers van televisiestations naar hun eigen commentatoren. Wij hebben voor onze satellietwagen een monitor staan met het signaal van Nederland 2.
Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot zitten in de commentaarcabines van de Nederlandse firma Movico. Het zijn trailers die uitgeschoven kunnen worden en waar alle commentatoren voor radio en televisie naast elkaar in kleine hokjes zitten. Ze hebben uitzicht op de finish, kijken naar een monitor en hebben de beschikking over computers met internet en informatie uit de koers. Via ISDN lijnen gaat het commentaar naar Hilversum, waar het bij de beelden van de Franse televisie wordt gestopt en de zender op gaat.
Het is aardig om te zien hoe de twee commentatoren in dat kleine hok hun werk doen. Ik zie dat het niet eenvoudig is om al die uren livetelevisie vol te praten met zinvolle informatie. Bovendien valt opeens het beeld weg, zitten de buren in het Noors of Spaans keihard te gillen en trekt de reclamecaravaan nog steeds voorbij. Ik heb respect voor dit duo.
Als de renners dichterbij komen gaan alle journalisten, fotografen en cameramensen naar de weg achter de streep. Hier staat een tent waar monitoren in hangen, zodat de journalisten kunnen zien wat er in de koers gebeurt. De fotografen stellen zich op in drie trosjes waar de renners omheen kunnen. Daar achter staan de verzorgers van de teams en cameraploegen die renners gaan aanschieten voor korte interviews.
Het is iedere dag weer een chaos die door strenge organisatoren en politie in de hand gehouden moet worden. Volgens mij zijn er te veel ploegen en journalisten die toestemming hebben om hier te komen. Wij doen mee aan het WK dringen en duwen, omdat ook onze kijker na afloop van de etappe reacties verwacht van de Nederlandse jongens in de Tour.
NOS commentaarcabine
Hey, zie ik daar op rechts een Apple, eindelijk iemand met smaak :-)
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te zien hoe de mannen werken
Dijkstra heeft een paar etappe's geleden het AD nog gehaald met een hele zwik quotes over "het grootste bos van Europa..."
BeantwoordenVerwijderen