happen naar de baas

Nunspeet. "Er kan niks gebeuren." De politiehondentrainer wist het zeker. "Je kan heel dicht bij de pakwerker staan, daar gaat hij altijd op af."
Honderd meter verder lag Devil in het gras. Afgetraind naast zijn begeleider, wachtend op nadere instructies. Tong uit zijn bek, hijgend als Carl Lewis na de honderd meter.
De naam Devil heb ik niet verzonnen.

Voor mij was het een herder. Dierenvrienden hebben er vast een betere benaming voor, maar ik hou merken en typenummers van beesten niet uit elkaar. Hij was groot en gevaarlijk. Volgens de agent was deze pakhond in opleiding poeslief, maar op mij maakte hij een andere indruk. Instinctief deed ik een stapje naar achteren.
De trainer, die het kortste strootje getrokken had, stond achter een struik. Hij kwam tevoorschijn in een pak van jute en leer. Met een stok in zijn hand probeerde hij weg te rennen. Dat was door de dikke broek niet eenvoudig.
"Halt! Politie!" Riep de hondenbegeleider.
Devil stond op scherp. Hij blafte een paar keer. Zijn baasje waarschuwde nog een keer en liet de lijn los. Als een hazewindhond stoof de herder door het gras. In één hap hing hij in de arm van de pakwerker, die door de klap een paar stappen achteruit moest maken om niet te struikelen.
Hoewel ik precies wist wat er zou gebeuren schrok ik toch van het geweld. Shot bewogen.
Devil bleek een behoorlijk agressieve hond, maar hij luisterde uitstekend. Op commando liet hij de boef direct weer los. Wel bleef hij vlak achter de oefenarrestant staan. Een beweging en hij hing in het been van de man. En los op commando.
"Ach", zei de dappere presentatrice. "Ik wil dat pak ook wel even aantrekken."
Tien volwassen mannen keken haar ongelovig aan.
"Er kan toch niks gebeuren?"
Binnen drie minuten stond ze met de zware jas op het trainingsveld. Onverschrokken stak ze haar hand uit. Devil mocht deze keer geen aanloop nemen, maar beet zich wel in een keer vast. Niet van plan om snel los te laten.
Direct na deze scène zei de presentatrice dat het niet nodig is om bang te zijn voor honden. Ze maakte het statement voor de camera en richtte zich tot de kinderen die naar onze opnamen zullen kijken. Voor mij was juist het tegendeel bewezen.
Hoe goed afgericht deze kaken ook zijn, ik zal voortaan met een nog grotere boog om een surveillancehond heen lopen. Alle potentiële relschoppers in Nederland geef ik één gratis advies: 'Pas op voor de hond!'