opzij

De Meern. In de Volkskrant staat een artikel over emancipatie in Nederland. Als ik aan het eind van de vrije ochtend beneden kom voor een kop koffie en de voorpagina bekijk valt mijn oog gelijk op de pakkende kop: 'De man wil niet stofzuigen, de vrouw wil geen carrière.'
Ik vraag me af of mijn lieve lief dit nieuws in alle vroegte heeft gelezen. Ze is al uren naar haar werk. De afgelopen nacht heeft ze niet meer dan vier en een half uur naast me gelegen.
Wij presteren het om hard langs elkaar te hollen. Ik verdien mijn geld vaak in het weekend en zij door de week. Als ik vrij ben, dan werkt mijn vriendin en als ik werk, dan werkt zij ook. Niet dat mijn vriendin zo druk is met carrière maken; ze heeft een baan in het onderwijs.
In die sector is het heel normaal dat je dag en nacht bezig bent met voorbereidingen, les geven, vergaderen, correctiewerk of zelfstudie. Een 80-urige werkweek voor een mager ambtenarensalarisje. En half Nederland maar denken dat die onderwijzers het allemaal zo goed hebben. Veel vakantie? Nou, je kan beter cameraman zijn.
De liefste heeft ook dit schooljaar weer teveel nieuwe vakken op haar bordje gekregen. Ik kan het haar niet kwalijk nemen dat ze nauwelijks toe komt aan stofzuigen. Dus gooi ik tegen mijn zin de ouderwetse mannelijkheid overboord. De hele middag ben ik druk met achterstallig huishoudelijk werk. Als ik niets doe komt het stof ons binnen afzienbare tijd tot de knieën.
Emancipatie viert hoogtij in de Vinex. Geen principes of vrije wil, maar uit noodzaak geboren.
Nu ik in de krant heb gelezen dat de gemiddelde vrouw helemaal niet wil werken, zuig ik met nog meer tegenzin, schrob ik de badkamer licht geïrriteerd en poets ik uiteindelijk gefrustreerd het toilet. Waarom doe ik dit als de rest van mannelijk Nederland zijn zaakjes wél voor elkaar heeft?
Oud-hoogleraar voortplantingstechnologie Egbert te Velde, in de Volkskrant: 'de zorgende, stofzuigende man is een utopie.'
Nou ik ken er eentje! Welkom in Utopia.
Minister Van der Hoeven van onderwijs lacht zachtjes. Voor een dubbeltje op de eerste rang en mijn mooie vrouw ook nog zo hard laten werken dat deze doedelzak het vuile werk in zijn eentje moet opknappen. Als ik niet oppas word ik op een dag gehuldigd door feministen. Die zijn erger dan terroristen.
Ik pik het niet langer. Ik wil een poetsvrouw!