Monza. Michael Schumacher was nog niet op het podium. Hij had de race gewonnen en het uitzinnige rode leger bestormde het rechte stuk om de huldiging van de Ferrari-rijder van dichtbij te bekijken. Italiaanse chaos op het moment dat er nog auto's op de baan waren.
Pitreporter Jack Plooij had net een interview gedaan met Cees van der Grindt over de banden van Schumacher en ik maakte de flauwe grap: 'Het leven van een bandenman staat altijd onder spanning.'
Wij liepen de pits uit, richting paddock, op zoek naar Christijan Albers. Op dat moment klonk achter ons gejuich. Schumacher klom op de hoogste trede van het podium. In een verbindingshal kwamen we een bevriend journalist tegen die net uit de perskamer kwam rennen met A4-tje in zijn handen. Een persbericht van Ferrari. Hij liet ons lezen:
Meer wisten we niet op het moment dat de verslaggever dit nieuwsfeit de ether in slingerde. Vlak voor de stilte van de commentatoren, die hoort bij de volksliederen, had hij deze belangrijke primeur in Nederland bekend gemaakt. De journalist greep naar zijn papier en holde verder.
De goede contacten van pitreporter Jack Plooij hadden ons op het juiste moment aan een belangrijke primeur geholpen. Dit bericht was net na de Grand Prix wereldkundig gemaakt in de perskamer. De meeste radio en televisie verslaggevers tastten nog in het duister over de toekomst van Schumacher. Nederland was er heel snel bij.
Wij moesten snel handelen. De uitzending zou niet lang meer duren. Een interview met Christijan Albers had prioriteit, maar ook de volledige tekst van het Ferrari persbericht wilden we bestuderen. Ik besloot op jacht te gaan naar de informatie op papier, zodat mijn collega kon wachten op de Nederlandse rijder. Overleg was onnodig, we kennen elkaar lang genoeg. Ik naar de ene kant, Jack naar de andere.
Ik wist dat ik met mijn accreditatie geen toegang had tot de perskamer, maar holde hard voorbij de controllo. De man had al meer mafkezen voorbij zien sprinten in de laatste drie minuten en deed geen poging om mij tegen te houden. Het bakje met Engelstalige versies van het Press Release was leeg. De Italiaanse tekst leek mij onhandig.
Bij de deur liep een voorlichter van Ferrari. Hij was op weg naar zijn motorhome voor een nieuw pakketje uit de printer. Ik brutaal achter hem aan en twee minuten later, de volksliederen waren net afgelopen en emotioneel spuitwerk met Champagne op het podium was in volle gang, had ik mijn opdracht voltooid. Ik had twee persberichten in mijn hand.
Lezend liep ik met grote stappen richting mijn collega in het paddock. Ik kwam Christijan eerder tegen dan de reporter die hem moest interviewen en liep een stuk met de bezwete rijder mee. Hij de helm in zijn hand, ik het persbericht. Jack zou toch snel volgen. Zeker nadat ik hem had opgeroepen door onze portofoon. Ondertussen was Albers geïnteresseerd in de tekst op het papier in mijn hand.
Pitreporter Jack Plooij had net een interview gedaan met Cees van der Grindt over de banden van Schumacher en ik maakte de flauwe grap: 'Het leven van een bandenman staat altijd onder spanning.'
Wij liepen de pits uit, richting paddock, op zoek naar Christijan Albers. Op dat moment klonk achter ons gejuich. Schumacher klom op de hoogste trede van het podium. In een verbindingshal kwamen we een bevriend journalist tegen die net uit de perskamer kwam rennen met A4-tje in zijn handen. Een persbericht van Ferrari. Hij liet ons lezen:
"Michael Schumacher will retire from race driving at the end of the 2006 World Championship."
Meer wisten we niet op het moment dat de verslaggever dit nieuwsfeit de ether in slingerde. Vlak voor de stilte van de commentatoren, die hoort bij de volksliederen, had hij deze belangrijke primeur in Nederland bekend gemaakt. De journalist greep naar zijn papier en holde verder.
De goede contacten van pitreporter Jack Plooij hadden ons op het juiste moment aan een belangrijke primeur geholpen. Dit bericht was net na de Grand Prix wereldkundig gemaakt in de perskamer. De meeste radio en televisie verslaggevers tastten nog in het duister over de toekomst van Schumacher. Nederland was er heel snel bij.
Wij moesten snel handelen. De uitzending zou niet lang meer duren. Een interview met Christijan Albers had prioriteit, maar ook de volledige tekst van het Ferrari persbericht wilden we bestuderen. Ik besloot op jacht te gaan naar de informatie op papier, zodat mijn collega kon wachten op de Nederlandse rijder. Overleg was onnodig, we kennen elkaar lang genoeg. Ik naar de ene kant, Jack naar de andere.
Ik wist dat ik met mijn accreditatie geen toegang had tot de perskamer, maar holde hard voorbij de controllo. De man had al meer mafkezen voorbij zien sprinten in de laatste drie minuten en deed geen poging om mij tegen te houden. Het bakje met Engelstalige versies van het Press Release was leeg. De Italiaanse tekst leek mij onhandig.
Bij de deur liep een voorlichter van Ferrari. Hij was op weg naar zijn motorhome voor een nieuw pakketje uit de printer. Ik brutaal achter hem aan en twee minuten later, de volksliederen waren net afgelopen en emotioneel spuitwerk met Champagne op het podium was in volle gang, had ik mijn opdracht voltooid. Ik had twee persberichten in mijn hand.
"Whatever the final result of this year's championship, Michael leaves Formula 1 holding almost all the records… … The only record that will elude him is the one for the number of race starts. He will be able to reach the 250 mark, just six short of the record held by Riccardo Patrese."
Lezend liep ik met grote stappen richting mijn collega in het paddock. Ik kwam Christijan eerder tegen dan de reporter die hem moest interviewen en liep een stuk met de bezwete rijder mee. Hij de helm in zijn hand, ik het persbericht. Jack zou toch snel volgen. Zeker nadat ik hem had opgeroepen door onze portofoon. Ondertussen was Albers geïnteresseerd in de tekst op het papier in mijn hand.
"All these years in Formula 1 have been amazing, especially those spend alongside my friends in the Scuderia. Soon my future will belong to my family, while I am happy to be still part of Ferrari. But for now, what matters is the Championship.
At the end of the year, as traditional, we will announce the new team organisation, which will also include a definition of Michael's new role."
Tijd voor een kort interview was er helaas niet meer. De belangrijkste F1-persconferentie sinds jaren stond op het punt van beginnen. Albers was er niet rouwig om, gezien zijn geworstel op de laatste positie in de race. Hij liep terug naar zijn Nederlandse teambaas, terwijl ik me in het gedrang van een groot aantal andere cameraploegen stortte. Een reactie van Schumacher was nu een vereiste, maar wij waren niet de enigen die hem wilden spreken.
Ik stond op een stand op de IBC en hoorde en zag daar de BBC en ITV door elkaar, de BBC was eerder dan ITV toch apart een een omroep die F1 niet uitzendt.
BeantwoordenVerwijderenMaar ehhh,is het nog gelukt om een handtekening te ritselen?