Amsterdam. Herman Brood heb ik een paar keer mogen ontmoeten. Meestal met een camera in de aanslag, want waar Herman was kon altijd iets gebeuren.
Het meest opmerkelijke Brood-moment was de opening van een Bungy Jump Centrum in Amsterdam. Ik denk dat het ergens in 1996 was, op een zaterdagmiddag. Herman zou een nieuwe hijsinstallatie in gebruik nemen met zijn eerste sprong. Ik draaide die middag voor het AT5 Nieuws en mocht in het bakje mee naar boven.
Voor de gelegenheid had de kunstenmaker een wit Elvispak aangetrokken. Hij was hyper als altijd en leek niet nerveus voor de vrije val. Het leek hem wel wat. Op weg naar de top had hij nog een paar goede oneliners. Zo zou hij voor zijn volgende sprong een supermanpak aantrekken.
Het aftellen en de elastieksprong zijn op mijn netvlies blijven kleven. Na zijn finalejump in 2001 heb ik vaak moeten denken aan het bungy-moment. Ik zou dat nieuwsitem nog eens terug willen zien.
De komende weken zal Herman Brood weer volop in de belangstelling staan. Een film, een boek, een tentoonstelling én een reportage bij Nova.
Danny Lademacher, gitarist van Wild Romance, heeft dat boek geschreven. Het gaat over zijn tijd met Herman en staat bol van sex, drugs en rock 'n roll. Vanmorgen stonden we bij hem in Amsterdam-Noord op de stoep voor die Nova-reportage. De muzikant, schrijver van verschillende hits, woont in een eenvoudige flat. Hij verontschuldigde zich voor de puinhoop.
Ik twijfelde tussen ADHD tot de macht twee of drugs? De man was nogal druk, maar perfect voor het filmpje. Hij vertelde prachtige verhalen, speelde een stukje op zijn gitaar, liet unieke oude foto's zien en las fragmentjes voor uit zijn spraakmakende boek.
Herman schijnt ooit gezegd te hebben dat hij geen geld verzamelde, maar mooie momenten. Dat is gelukt. De verhalen over Herman Brood en His Wild Romance, die Landemacher vertelde, waren om van te smullen. Een Amerikaanse tour beschreef de gitarist als 'een fijne hel'. Het was een fantastische tijd, maar de heren lagen ook regelmatig met elkaar overhoop en er was altijd gedoe met drugs.
Danny speelde voor ons de akkoorden van het wereldberoemde Saturday Night. Die zijn de hele dag niet meer uit mijn hoofd verdwenen. Geweldig!
Het liefst was ik direct naar de boekhandel gelopen om het boekje Wild Romance te kopen. Lekker lezen en ondertussen luisteren naar Herman Brood. Saturday Night op repeat.
Helaas was er geen tijd voor ontspanning. Ik moest werken aan mijn eigen verzameling mooie momenten.
Het meest opmerkelijke Brood-moment was de opening van een Bungy Jump Centrum in Amsterdam. Ik denk dat het ergens in 1996 was, op een zaterdagmiddag. Herman zou een nieuwe hijsinstallatie in gebruik nemen met zijn eerste sprong. Ik draaide die middag voor het AT5 Nieuws en mocht in het bakje mee naar boven.
Voor de gelegenheid had de kunstenmaker een wit Elvispak aangetrokken. Hij was hyper als altijd en leek niet nerveus voor de vrije val. Het leek hem wel wat. Op weg naar de top had hij nog een paar goede oneliners. Zo zou hij voor zijn volgende sprong een supermanpak aantrekken.
Het aftellen en de elastieksprong zijn op mijn netvlies blijven kleven. Na zijn finalejump in 2001 heb ik vaak moeten denken aan het bungy-moment. Ik zou dat nieuwsitem nog eens terug willen zien.
De komende weken zal Herman Brood weer volop in de belangstelling staan. Een film, een boek, een tentoonstelling én een reportage bij Nova.
Danny Lademacher, gitarist van Wild Romance, heeft dat boek geschreven. Het gaat over zijn tijd met Herman en staat bol van sex, drugs en rock 'n roll. Vanmorgen stonden we bij hem in Amsterdam-Noord op de stoep voor die Nova-reportage. De muzikant, schrijver van verschillende hits, woont in een eenvoudige flat. Hij verontschuldigde zich voor de puinhoop.
Ik twijfelde tussen ADHD tot de macht twee of drugs? De man was nogal druk, maar perfect voor het filmpje. Hij vertelde prachtige verhalen, speelde een stukje op zijn gitaar, liet unieke oude foto's zien en las fragmentjes voor uit zijn spraakmakende boek.
Herman schijnt ooit gezegd te hebben dat hij geen geld verzamelde, maar mooie momenten. Dat is gelukt. De verhalen over Herman Brood en His Wild Romance, die Landemacher vertelde, waren om van te smullen. Een Amerikaanse tour beschreef de gitarist als 'een fijne hel'. Het was een fantastische tijd, maar de heren lagen ook regelmatig met elkaar overhoop en er was altijd gedoe met drugs.
Danny speelde voor ons de akkoorden van het wereldberoemde Saturday Night. Die zijn de hele dag niet meer uit mijn hoofd verdwenen. Geweldig!
Het liefst was ik direct naar de boekhandel gelopen om het boekje Wild Romance te kopen. Lekker lezen en ondertussen luisteren naar Herman Brood. Saturday Night op repeat.
Helaas was er geen tijd voor ontspanning. Ik moest werken aan mijn eigen verzameling mooie momenten.
wanneer moet je je eigen brood terug hebben om aan een muur te hangen?
BeantwoordenVerwijderen