Utrecht. Ieder jaar opnieuw neem ik me voor mijn inkopen niet op de zaterdag voor Sinterklaas te doen. Toch lukt het me telkens weer om te stranden in lange files voor de kassa's. Ik moet nog zoveel hebben, het klokje tikt en een mevrouw kan haar portemonnee niet vinden.
Voor de neefjes zoek ik nog een origineel presentje. Wat koop ik voor de lijstlozen in de familie? Geen idee waar ik mijn lieve lief nog blijer mee kan maken. Ik peins me gek en kan uitgerekend op deze dag niet origineel zijn. Rustig speuren is er niet bij. Je kan de artikelen nauwelijks zien liggen in de bomvolle winkels.
Had ik de cadeaus maar in juni gekocht en de gedichten in de zomervakantie gecomponeerd. Het is geen nieuwe gedachte. Ik neem me voor om dit in 2007 anders aan te pakken.
De stress van de Sint is voelbaar in de stad. Die drukte werkt op mijn zenuwen. Ik hou van mensen, gezelligheid en drukte, maar ben te warm gekleed voor dit eindeloos wachten tussen de winterjassen.
Een mevrouw met regenkapje en twee rode tassen staat te dicht tegen me aan. Ze leunt tegen mijn aura. Ik voel haar adem, ruik het geurtje en hoop voor haar dat ze iets nieuws krijgt van de Sint.
Dit is niet leuk meer, mijn geduld raakt op, maar ik ben nog niet halverwege mijn lijstje.
De enige winkel waar het minder druk is, blijkt de Prenatal te zijn. Daar word ik ook niet rustig van. Ik schrik me de kolere van Maxi Cosi-prijzen of de kosten van een Buggaboo. De vriendelijke koterwinkeldame informeert me alsof ik een nieuwe auto wil kopen. Het gaat over kleuren, beenruimte, wegligging en accessoires. Niet over de kosten. Zou je een kinderwagen kunnen leasen?
Het slenteren achter de trage massa, maakt me moe en licht sacherijnig. Mijn handen beven, ik sta te trillen op mijn benen. Warme chocomel met slagroom en appelgebak, dat is de enige remedie. Voor de pinautomaat staat een absurd lange rij. Tegen de tijd dat ik aan de beurt ben is het apparaat leeg.
Ik wil hier weg. Moet naar huis! Later deze week kom ik wel weer terug. Bijvoorbeeld dinsdagochtend. Dinsdagochtend vroeg.
Voor de neefjes zoek ik nog een origineel presentje. Wat koop ik voor de lijstlozen in de familie? Geen idee waar ik mijn lieve lief nog blijer mee kan maken. Ik peins me gek en kan uitgerekend op deze dag niet origineel zijn. Rustig speuren is er niet bij. Je kan de artikelen nauwelijks zien liggen in de bomvolle winkels.
Had ik de cadeaus maar in juni gekocht en de gedichten in de zomervakantie gecomponeerd. Het is geen nieuwe gedachte. Ik neem me voor om dit in 2007 anders aan te pakken.
De stress van de Sint is voelbaar in de stad. Die drukte werkt op mijn zenuwen. Ik hou van mensen, gezelligheid en drukte, maar ben te warm gekleed voor dit eindeloos wachten tussen de winterjassen.
Een mevrouw met regenkapje en twee rode tassen staat te dicht tegen me aan. Ze leunt tegen mijn aura. Ik voel haar adem, ruik het geurtje en hoop voor haar dat ze iets nieuws krijgt van de Sint.
Dit is niet leuk meer, mijn geduld raakt op, maar ik ben nog niet halverwege mijn lijstje.
De enige winkel waar het minder druk is, blijkt de Prenatal te zijn. Daar word ik ook niet rustig van. Ik schrik me de kolere van Maxi Cosi-prijzen of de kosten van een Buggaboo. De vriendelijke koterwinkeldame informeert me alsof ik een nieuwe auto wil kopen. Het gaat over kleuren, beenruimte, wegligging en accessoires. Niet over de kosten. Zou je een kinderwagen kunnen leasen?
Het slenteren achter de trage massa, maakt me moe en licht sacherijnig. Mijn handen beven, ik sta te trillen op mijn benen. Warme chocomel met slagroom en appelgebak, dat is de enige remedie. Voor de pinautomaat staat een absurd lange rij. Tegen de tijd dat ik aan de beurt ben is het apparaat leeg.
Ik wil hier weg. Moet naar huis! Later deze week kom ik wel weer terug. Bijvoorbeeld dinsdagochtend. Dinsdagochtend vroeg.
Volgend jaar wordt dit nog leuker. Met kinderwagen door de stad. Een huilend kindje, want die heeft honger. Hahaha. Wel allemaal meer dan de moeite. Geniet er samen van!!
BeantwoordenVerwijderenMarieke Bram en keiki
Nee, jullie zijn origineel, met elk jaar hetzelfde lijstje. dit jaar hadden we er toevallig wel een. Misschien volgend jaar een andere invulling ?? Paul wordt er ook ieder jaar ongezellig van en ik maar genieten van de voorpret. Nou...die is er na het lezen van dit stukje ook wel af. Als het dan zo nodig moet.... dan ga ik nu maar aan de gedichten beginnen !! Leuk zo'n sintfeest !!!!
BeantwoordenVerwijderenAAAAAAAAAAHHHHH, en dan die hufters die STAPELS kadootjes laten INPAKKEN bij reeds übergeflurkte kassajuffen terwijl er een rij tot aan de Barbie's staat! Pedante prutsers die te besodemieterd zijn om zelf de presentjes voor hun straalverwende koters in te pakken!
BeantwoordenVerwijderen