dit is het einde

De Meern. Over het algemeen ben ik op mijn weblog buitengewoon openhartig, maar de afgelopen tijd heb ik het belangrijkste nieuws hier verzwegen. Jokkebrokken, omdat het niet anders kon. Het was een beetje te privé en nog ietwat onzeker, maar inmiddels zijn we dertien weken verder en kunnen de persberichten worden verzonden.
Mijn vriendin is zwanger en ik leef in de veronderstelling dat ik medeplichtig ben. Na jaren van twijfel en overleg was het uiteindelijk hole in one.
De tijd van onbezorgdheid is voorbij. Er is geen weg terug. Als alles goed gaat wordt over een maandje of zes mijn zoon geboren. Ik moet natuurlijk zeggen, 'onze' en 'zoon of dochter'.
Op dit moment merk ik er nog niet veel van. Ja, mijn vriendin veranderd met de minuut en heel langzaam begint ze een beetje te groeien. Ze straalt als nooit tevoren en staat in het middelpunt van de belangstelling. Niet eerder belden de aanstaande oma's zo vaak en alle vriendinnen van mijn vriendin, die al geworpen hebben, zijn blij dat ze hun ervaringen kunnen delen.
Ik ben niet misselijk geweest en lust nog steeds alles. Van vrienden krijg ik trotse schouderkloppen of een ferme hand. Mijn mannelijkheid is een feit. Vaders geven nuttige tips over het ontwijken van hormonale stormen. Ook heb ik al het advies gekregen om borstvoeding te stimuleren, zodat ik er de eerste maanden 's nachts niet uit hoef. Ik heb de handleiding 'Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!' van Kluun goed gelezen.

Eind mei wordt alles anders. Ook voor jullie, trouwe lezertjes van deze weblog, want aan het reislustige bestaan van deze zeeman komt een eind. Dit jaar was ik, alles bij elkaar opgeteld, bijna vier maanden van huis. Als trotse vader kan ik dat straks niet meer maken.

Zeker in het begin moet ik mijn lieve lief steunen en zal ik niet verder komen dan de buurtsuper voor verse poepluiers, Prenatal en het kinderdagverblijf. Maar ik geloof dat daar ook veel verhaaltjes te halen zijn. Daphne Dekkers wordt ook goed gelezen… (Schreef hij met een brok in zijn keel.)
Ach, zo leuk is het nou ook weer niet om naar de Olympische Winterspelen te gaan, om bij de Tour de France te zijn of om in de pits van de Formule1 te lopen. Die camera sloopt je rug en televisie is een oppervlakkig medium. Het werd tijd dat ik eens wat van mijn leventje ging maken.

Ik heb er lang en goed over nagedacht voor mijn vriendin de pil door het toilet mocht spoelen. Nu het zo ver is moet ik niet mopperen, maar blij zijn. Volgens ervaringsdeskundigen is dit het mooiste wat je kan overkomen. Ik knijp 'm als de ziekte, maar ga er voor.
Langzaam daalt bij mij het besef in dat ik papa wordt. Die roze stip van de Predictorstik is het begin van een nieuw tijdperk. Ze zeggen dat dit helemaal het einde is.