klote dag

Kootwijkerbroek. In de stromende regen op weg naar een nieuwe klus. We wisten wat ons te doen stond en ik was er niet gerust op. Meestal is draaien voor Het Klokhuis een feest, maar soms is de missie minder aangenaam.

De castratie van een jonge hengst stond op het programma. Ze gingen het beest 'helpen' en dat moesten wij even filmen. Niet bepaald een scène waar ik me op verheugde en met mij stond ook het paard niet te trappelen.
Ik zal geen naam noemen, want Paard wilde graag anoniem blijven. Dat respecteer ik. In de wei hoeft niet iedereen te weten dat hij een het geworden is.
Even over half twee draaide ik een shot van de verdovende spuit. Een paardenmiddel, want binnen een minuut stond het indrukwekkende dier op zijn benen te tollen. In zijn hals maakte de paardendokter een aansluiting voor het infuus. Daar werd de laatste druppel in gespoten. Vrijwel direct zakte het beest door zijn hoeven.
Met de benen bij elkaar gebonden werd het paard ondersteboven op de operatietafel getakeld. Tot zover was het indrukwekkend. Hooguit een zielig gezicht, maar goed te filmen.

Het dier sliep met de ogen open. In eerste instantie snurkte hij. Later hing zijn tong uit zijn bek en dat was een komisch gezicht. Een luchtpijp ter grote van een tuinslang ging in de neus, het infuus aan de hals en de dierenarts trok zijn steriele outfit aan.
Ik speelde op flauwe wijze met het woord sterilisatie. Steriel-isatie.

Laat maar.
Ground Zero werd ontsmet met een halve emmer betadine. Daarna begon het echte werk. Ik zal er niet te veel over uitweiden.
De edele delen werden afgeknepen met een soort waterpomptang. De zak werd opengesneden (op dat moment heb ik gericht zonder in de zoeker te kijken) en onze stoere presentatrice mocht helpen met het vasthouden van tangen en schaar. Ik vond haar dapper.
Het ging allemaal sneller dan ik had gedacht.
Ballen ter grote van een riant scharrelei floepten tevoorschijn. Ik voelde het in mijn kruis, maar filmde onverstoorbaar door. Niet nadenken, dacht ik bij mezelf. Twee knipjes en daar lag de zaadfabriek van dit prachtige paard op een steriel tafeltje. Hechting er in en klaar was Kees. (Heb ik toch nog zijn naam verklapt.)
Een half uurtje later kwam het bij in de recoverybox. Op dat moment zaten wij al lang weer aan de koffie en zagen we op een monitor hoe het arme dier de weg kwijt was. Moeizaam stond het op. Van het temperamentvolle beest was op dat moment niet meer over dan een dronken jeweetwel-hengst.
De komende weken zal hij rustiger worden. Hij zal zich schamen voor alle geile merries in de stal. Misschien wordt zijn stem iets hoger en gedwee laat hij zich over een tijdje berijden door de eigenaar, die hem dit heeft aangedaan.

Voor de hengst was het absoluut een kutdag, maar ik had me nodeloos zorgen gemaakt voor deze operatie. In feite was er geen zak aan.

klote foto of kloten foto?