Valencia. Tijdens een Formule1-weekend werk ik langs de baan met professionele oordoppen. Een headset die is aangesloten op de portofoon. Daarmee kan ik communiceren met mijn collega's en hij beschermt mijn gevoelige oortjes tegen de ondragelijke herrie van de racerij.
Speciaal voor de cameraman is er een goed sluitende koptelefoon met platte schelp aan de rechter kant. Met de camera op je schouder is het zo mogelijk om nog in de viewer te kijken en ben je toch beschermd tegen het kabaal.
wwwwwwWWWWWWOOOOOOAAAAAMMMMmmmmmmmm!
Er zijn liefhebbers die dit geluid mooi vinden en met opzet hun oren bloot stellen aan het geweld van de geluidsgolven. De tsunami van dB's is schadelijk, dus die mensen zijn gek.
Dat bleek vandaag, toen ik met eenvoudige gele schuimpjes op de pitwall stond. Betere gehoorbeschermers hadden we even niet tot onze beschikking. De voorbij knallende Ferrari's, Renaults en Mc Larens produceerden zoveel lawaai dat het pijn deed.
Wat?
Dat het pijn deed.
Het verhaal doet de ronde dat een beroemde manager een beetje doof is geworden van het racegeraas. Gesprekken met hem voer je twee keer. Om de drie lettergrepen vraagt hij of je de zin wil herhalen.
Hè?
Ik ben daar een keer zo melig van geworden dat we hem zijn gaan nadoen. Heel erg flauw en een beetje gemeen. Je moet er bij zijn geweest, maar neem van mij aan dat we later hard gelachen hebben om de hilarische spraakverwarringen. B2 van Bassie en Adriaan was er niets bij.
Als de manager iets niet goed hoort legt hij een hand achter zijn oor, maar meestal helpt dat niet. Toch heb ik ook wel eens gedacht dat de man Oost-Indisch doof is. Wat hij niet wil of hoeft te horen, dat hoort hij niet. Alle belangrijke teksten pikt hij op een of andere manier wel op.
Het is een beetje zoals ik thuis met mijn vriendin communiceer. Zij verwijt mij ook dat ik met een half oor luister. Misschien moet ik haar maar uitleggen hoe slecht mijn werk is en dat ik een deel van mijn gehoor ben kwijtgeraakt in de pitstraat.
Wat?
In de pitstraat!
Speciaal voor de cameraman is er een goed sluitende koptelefoon met platte schelp aan de rechter kant. Met de camera op je schouder is het zo mogelijk om nog in de viewer te kijken en ben je toch beschermd tegen het kabaal.
wwwwwwWWWWWWOOOOOOAAAAAMMMMmmmmmmmm!
Er zijn liefhebbers die dit geluid mooi vinden en met opzet hun oren bloot stellen aan het geweld van de geluidsgolven. De tsunami van dB's is schadelijk, dus die mensen zijn gek.
Dat bleek vandaag, toen ik met eenvoudige gele schuimpjes op de pitwall stond. Betere gehoorbeschermers hadden we even niet tot onze beschikking. De voorbij knallende Ferrari's, Renaults en Mc Larens produceerden zoveel lawaai dat het pijn deed.
Wat?
Dat het pijn deed.
Het verhaal doet de ronde dat een beroemde manager een beetje doof is geworden van het racegeraas. Gesprekken met hem voer je twee keer. Om de drie lettergrepen vraagt hij of je de zin wil herhalen.
Hè?
Ik ben daar een keer zo melig van geworden dat we hem zijn gaan nadoen. Heel erg flauw en een beetje gemeen. Je moet er bij zijn geweest, maar neem van mij aan dat we later hard gelachen hebben om de hilarische spraakverwarringen. B2 van Bassie en Adriaan was er niets bij.
Als de manager iets niet goed hoort legt hij een hand achter zijn oor, maar meestal helpt dat niet. Toch heb ik ook wel eens gedacht dat de man Oost-Indisch doof is. Wat hij niet wil of hoeft te horen, dat hoort hij niet. Alle belangrijke teksten pikt hij op een of andere manier wel op.
Het is een beetje zoals ik thuis met mijn vriendin communiceer. Zij verwijt mij ook dat ik met een half oor luister. Misschien moet ik haar maar uitleggen hoe slecht mijn werk is en dat ik een deel van mijn gehoor ben kwijtgeraakt in de pitstraat.
Wat?
In de pitstraat!
Volgende keer gebruik ik weer goede gehoorbescherming bij de Formule1. Die gele propjes zijn leuk, maar ze helpen niet voldoende.
Hè? Wat???
Niet voldoenduhhhh!
Giedo van der Garde, vlak voor zijn carrière door de geluidsbarrière zou gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.