vuile handen

Den Haag. Iets als een lekke band komt nooit als je tijd genoeg hebt. Altijd op haastige spoed momenten en wanneer je liever niet met je goede kleren op de grond gaat liggen, om te kijken hoe die smerige reserveband in hemelsnaam onder de auto vandaan gehaald moet worden.
'Is die auto zo vol of de band zo leeg?' vraagt de verslaggever nadat hij heeft gezegd dat we binnen drie kwartier van Den Haag in Amsterdam moeten zijn. De auto is vol, maar de band ook zeker te leeg. Overduidelijk lek. Links achter.
En dan begint -na het vloeken- de zoektocht naar een krik in deze vreemde auto. We zijn met moeite in staat om de handgreep te vinden waarmee de motorkap geopend kan worden. Daar zit in ieder geval geen reservewiel. Wel de ingenieus opgeborgen wielsleutel en een klein krikje.
Om te snappen hoe het mechanisme werkt, waarmee de reserveband onder de auto zakt, hebben we het boekje nodig. We doen precies wat de handleiding ons opdraagt, maar het werkt niet. Blijkt dat het systeem kapot is of zojuist door ons is gemold.
Er rest niets anders dan het bellen van de ANWB. Dat kan wel een uur gaan duren. We hebben nog mazzel dat we niet met een stresskip werken. Er zijn genoeg verslaggevers die in zo'n situatie helemaal in paniek raken. Deadlines zijn nou eenmaal belangrijker dan lekke banden.
Ondertussen prutsen we verder. Zwarte klauwen, vieze knieën. Niemand die even zegt dat je een streep in je gezicht hebt, omdat je per ongeluk door je haar geveegd hebt. Ja, ik hoor jullie al lachen, maar kale mannen hebben soms een soort fantoomgevoel van haar in hun gezicht…
We draaien als debielen aan de borgbout, maar er gebeurt niets. Uiteindelijk lukt het mij, door op de grond te kruipen en met een tangetje de ophanging te slopen. Pardoes dondert de zware band met velg op mijn klauwen. Ik had het voorspeld en toch onverwacht. Dit is geen thuiskomertje. Het doet dus even pijn, maar ik ben dan ook een gevoelige jongen.
Mijn collega verwisselt het wiel. Ik mopper alleen nog, loop in de weg en bel de ANWB af.
Het kost toch gauw een half uur, zo'n lekke band. Vandaag geen broodje bij de pomp. Als een stel mijnwerkers vervolgen we onze weg.