houtje touwtje produkties

Eindhoven. Wie niet sterk is moet slim zijn! Dat hebben ze waarschijnlijk gedacht op de redactie van Studio Sport toen de vorige week bleek dat er nog drie ploegen over waren in de strijd om het kampioenschap. De NOS heeft de rechten van het voetbal niet, maar wilde dolgraag iets doen met deze apotheose van de eredivisie.
De hele week zijn ze er mee bezig geweest, met alle gevolgen van dien voor mijn planning. Ik heb in optie gestaan voor een eventuele huldiging van AZ in Alkmaar, later was het de bedoeling dat ik op een flatgebouw bij Woudestein zou filmen, maar uiteindelijk kreeg ik het afdankklusje bij PSV.
Met een kleine reportage wagen, uitgerust met twee camera's (eentje in de perskamer en eentje in de zogenaamde mixed zone) en een losse camcorder voor noodgevallen, gingen we de afgang van PSV registreren. In de uitzending waren alle pijlen gericht op AZ en Ajax.
Om te beginnen moesten we lange kabels trekken, want bij het PSV stadion staan de televisiewagens in een vreemde uithoek. Vooral de kabel naar de perszaal moest helemaal buitenom en ook nog eens hooliganproof worden opgehangen. De term rotklus is een understatement. Gelukkig mochten we een ladder lenen bij onze vrienden van United MultiCam en hadden we een overdosis gaffertape meegenomen.

Pas tegen het eind van de wedstrijd realiseerde ik me dat het een gekke avond zou kunnen worden. Tien had de rechten, maar was gebonden aan een uitzendtijdstip tussen zes en negen 's avonds. Wij konden live, maar hadden geen rechten. Dus waren we tot na de huldiging gebonden aan een plekje in de catacomben. In de perskamer zou helemaal niets meer gebeuren, dus die kabel hadden we in ieder geval voor niets getrokken.
Evert ten Napel werd van zijn radio-commentaarpositie gehaald om in beeld te presenteren. Dit was vooraf bedacht, maar niemand had er serieus rekening mee gehouden dat het ook echt zou gebeuren.
Het werd Pietje Bell televisie met een zeer beperkte hoeveelheid mensen en middelen. Bij alles wat er gebeurde moesten we eerst tot Tien tellen. Hier werd nationale sportgeschiedenis geschreven en dus kon de NOS niet niks doen. Improviseren geblazen dan maar.
Ik filmde de trainer en spelers die juichend richting kleedkamer liepen en dat bandje werd door onze vliegensvlugge Jorrit afgevoerd naar het regiewagentje. Pas nadat alle huldigingen al lang achter de rug waren zijn we het veld opgelopen, op zoek naar Ronald Koeman, Phillip Cocu en de voorzitter van PSV. Die interviews zijn opgenomen, afgevoerd en vrij snel daarna uitgezonden door die boefjes van de publieke omroep. Op dat moment vloog in huize De Mol waarschijnlijk de afstandbediening door de kamer. Toch ben ik er van overtuigd dat wij ons keurig netjes hebben opgesteld.

Na afloop van de middaguitzending kwam het verzoek of we konden blijven voor een live-verbinding in het programma Studio Voetbal, later op de avond. Daarvoor moesten we een geschikte plek in de buurt van café De Verlenging vinden. Opnieuw kabels trekken en een positie netjes uitlichten. Tussendoor heb ik sfeerbeelden in de stad gemaakt en hebben we snel een hapje gegeten bij de onvermijdelijke Chinees. Ook dat hoort er bij.
Het werd dus een veel langere dag dan voorspeld. Uiteindelijk waren we rond middernacht klaar. Helemaal niet erg. Alleen toen we met de laatste auto wilden vertrekken deed de startonderbreker van onze kleine reportagewagen het te goed. De bus deed niets. Na anderhalf uur wachten op de ANWB konden we eindelijk richting Hilversum. Wel met de complimenten van de automonteur voor onze uitzending. Die had thuis zitten kijken voor zijn nachtdienst begon.