vrijdag 18 mei 2007

onhandig

De Meern. Het is lastig om je leven te leven met één arm. Ik wil graag blijven doen wat ik deed toen ik nog twee handen had, maar telkens word ik geconfronteerd met mijn nieuwe beperking.
Een stukje vlees snijden is kansloos en probeer maar eens een fles te openen. Zelfs het typen van dit soort stukjes gaat opeens trager dan het bedenken. Het is een handicap en ik vraag me af hoe lang ik van dit euvel last zal houden.
Misschien went het en word ik op termijn weer handiger. Nu moet ik over elke actie of handeling nadenken. Ik beweeg als een voorzichtig oud mannetje.
Zelfs traplopen is een stuk minder eenvoudig. Toen ik mijn rechter arm nog had hield ik de leuning nooit vast. Nu ik dat extra zekerheidje wil gebruiken kan het niet. Vooral de afdaling is een spannende onderneming geworden. Doodsbenauwd dat ik uitglijd. Daar waar ik vroeger drie treden tegelijk nam, ga ik nu stapje voor stapje. Ik ben niet langer held op sokken. Blootsvoets heb ik meer grip en dat is prettig.
Het is niet alleen de arm die ik mis. Ik moet ook anders bewegen met mijn bovenlijf. Alles rustig en bedachtzaam. Even iets oprapen gaat niet meer want bukken is taboe. Met gestrekte rug, langzaam, door de knieën. Er altijd rekening mee houden dat het hoofdje van mijn zoon verder van de grond is dan zijn maag.
Rustig lezen in de krant is al een opgave als het wezentje op je arm plotseling een schijnbeweging kan maken. Je moet allert blijven, want dat mooie (oeps, mocht ik niet zeggen) koppie zit los. Het gaat goed tot je even iets doet waar hij nog niks van snapt. Opeens heb je een hand te kort en lijkt zijn nekje een springveer. Hij doet het er om, maar als volleerd salsadanser met bekkeninstabiliteit vang je het op. Wat bij papa's van mijn leeftijd weer tot krampjes in de benen leidt. Stijve schouders en een overspannen ruggetje.
Je hebt het allemaal over voor een mannetje dat nog geen greintje respect toont voor zijn vader. Hij pist over je heen bij het verschonen, spuugt als je helpt bij het boeren en hij spuit poep tijdens het temperaturen.




7 opmerkingen:

  1. Maar iedereen ziet onmiddelijk dat hij met de hogere dingen bezig is,een echte denker.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je krijgt er natuurlijk wel een super gespierd lijf van, vooral als je zo doorgaat tot een kilootje of 15-20.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een draagzak kopen, want dat gespierde lijf was er toch al, he he Karin.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja leuk zo'n zak, slaapt je kind er eindelijk in, krijg je hem er met geen mogelijkheid meer uit, dus....weer wakker en huilen.(ik spreek uit ervaring)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. ja wij hadden niet zo'n zak dus ik typ ook maar wat.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En al hij dan lekker op je buik (terwijl jij op de bank ligt) in slaap is gevallen durf je niet meer je arm uit te steken naar de afstandbediening!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. De kleine Art denkt alleen maar :
    "Waar ben ik nu toch weer terechtgekomen ??!!?? (Zie foto)

    BeantwoordenVerwijderen

Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.