zaalkabaal

Volendam. De finalemaand moet verboden worden. Het is slecht voor je oren!
Stemmingmakers bij zaalsporten geloven in de macht van dB's. Ze denken dat sfeer en herrie synoniemen zijn. In al die grauwe jaren '70 sporthallen zitten puistenkoppen achter de knoppen. Jongens (altijd jongens!) die zo veel mogelijk lawaai willen produceren. Ook als er geen kip in de zaal zit zetten zij de volumeknop op 10.
Voor de wedstrijd zijn er mensen in de zaal druk met het opbouwen van reclameborden, het neerleggen van een vloer of het plaatsen van camera's is kennelijk niet relevant. En dat die mensen soms met elkaar proberen te communiceren komt niet in hun discoshow-hoofden op. Wat dat betreft hebben zaalsport DJ's het inlevingsvermogen van een goudvis. En als je vriendelijk vraagt of het ietsje zachter mag, denken ze dat je mee zingt: 'Heb je even voor mij?'
Bij de handbalfinale in Volendam stonden torenhoge speakers recht achter de cameramensen. Wij konden daardoor geen regieaanwijzing meer horen. Op verzoek zijn de boxen verplaatst, maar er bleef voldoende geluid over om een festival als Pinkpop weg te blazen.
De decibeldebiel in Sporthal Opperdam is helaas geen uitzondering. In Den Helder heeft een collega eens de draden doorgeknipt, omdat een lawaaipapegaai zijn kabaal niet wilde dimmen. De zaal was nog gesloten voor publiek en een van de speakers hing naast de camera. Onze oren gingen fluiten van de house en door de bass dreunde het statief van haar plek.
Bij veel binnenfinales heb je tegenwoordig oordoppen nodig. Zodra de muziek stopt is er altijd wel iemand met een misthoorn of een trommel. En anders gaan er bellen rinkelen.
Als iemand een verklaring zoekt waarom er maar een paar honderd mensen af komen op de finales van sporten als handbal, volley of basketbal dan moeten ze ook eens kijken naar de irriterende factor van de plaatjesdraaiers. Bovendien zijn die types weinig origineel. Overal hoor je dezelfde deuntjes. En altijd veel te hard!
Wat?
TE HARD!!!