buggaboos

Utrecht. Ten alle tijden rustig blijven, is het credo van ieder tijdschrift voor jonge ouders. Volgens de vakliteratuur draag je stress over op je kind en dat is opvoedkundig gezien niet goed. Wie over de rooie gaat is af.
Makkelijk gezegd.
Het is 28 graden in de donkerblauwe Volkswagen Bora en dat vind de baby niet prettig. Ik ook niet. Mijn okselzweet stroomt harder dan de Rijn bij Lobith.
De kleine man kijkt me met grote onrustige ogen aan. Voor het eerst zie ik traanvocht. Het zou niet zo erg zijn als hij er geen geluid bij maakte, maar hij krijst alsof er een politiehond in zijn been hangt. Dát de kleine man over zijn toeren is vind ik niet vreemd; hij heeft zojuist ontdekt dat zijn vader buitengewoon onhandig is.
Ik ben in gevecht met de Maxi-Cosi Cabrio en een veiligheidsgordel van de Bora. Het vast zetten van het babystoeltje in de auto is nog geen routine. Terwijl ik een ruk geef aan de riem vraag ik me af of dit ooit een soepel lopende handeling kan worden. De riem blokkeert. Dat hoort dit ding te doen als ik plotseling moet remmen of als ik een ongeluk veroorzaak, maar niet als ik meer lengte nodig heb voor het insnoeren van mijn kind.
Achter de auto staat mijn vriendin te klooien met het frame van de kinderwagen. Het is voor het eerst dat ze een poging doet om het ding in te klappen. Wat ze doet ziet er niet logisch uit, maar ik mag er niks van zeggen. Mijn vingers hadden al lang tussen het stangketsel gezeten.
De riem geeft niet meer mee. Met geen mogelijkheid krijg ik de gordel in het bevestigingsslot, maar nu zit hij wel om het zitje. Wat ik ook doe, het ding gaat alleen maar strakker zitten. Met steeds minder beleid trek ik aan de gordel en aan de Maxi-Cosi. Dit tot groot ongenoegen van mijn mannetje. Die krijgt langzaam een rode kop van boosheid en van de hitte. Straks moet mijn kind al in zijn derde week uit de auto geknipt worden.
Ik gebruik woorden waar Andre Rouvoet kippenvel van krijgt. Niet eerder heb ik zo hartgrondig staan schelden in het bijzijn van mijn kind. De boekjes kunnen allemaal de pot op en de bedenkers van veilige kinderstoeltjes al helemaal. Wat nou gebruiksgemak?
Dan komt mijn vriendin eindelijk helpen. Zij heeft in de basis al meer geduld dan ik en bovendien gestudeerd. Haar aanwijzingen werken bij mij als een rode lap op een stier, maar het lukt haar wél om de Cabrio te installeren. Tot mijn grote frustratie wordt mijn zoon ook nog eens rustig als hij haar alleen al ruikt.
Maar het aller-ergste is dat de kleine man zijn eerste trauma oploopt op het parkeerterrein van de Ikea. Ik voel me mega schuldig.