genieten van nederland (1)

Vogelenzang. Ik bestel warm appelgebak met vers geklopte slagroom en cappuccino. De ochtendzon schijnt door de ramen. Er hangt een geur van gebakken taart. Het trendy interieur geeft me het gevoel dat ik in een glossy tijdschrift terecht ben gekomen.
Het stationnetje van Vogelenzang ligt op de grens met Bennebroek, niet ver van Heemstede en Haarlem. Wie wacht op een boemel die stopt kan lang genieten van deze eerste klas koffiespot. Sinds 1944 denderen alle treinen voorbij het mooi gerestaureerde gebouw langs de oude lijn van Haarlem naar Leiden.
Hier krijg ik last van het ultieme vakantiegevoel. Alleen een korte broek ontbreekt. Het zou zo Frankrijk kunnen zijn, hoewel het appeltaartmeisje met haar opgestoken blonde haar een klassiek Nederlandse uitstraling heeft. Over haar spijkerbroek heeft ze een bruine schort geknoopt. Ze draagt een bijpassende wijde blouse met opgerolde mouwen. In haar hand een geel vaatdoekje, waarmee ze over een tafeltje op de veranda veegt. De lichtval op haar rug is deze ochtend wonderschoon. Natuurlijk tegenlicht.
Dit is dé plek om een boek te schrijven. Helaas is er geen tijd. Ik moet snel verder met Genieten van Nederland. Dat is een nieuw programma van de Wereldomroep. Daarover later meer. Nu wil ik alleen iedereen die in de buurt van Vogelenzang komt aanraden om taart te gaan eten bij de meisjes van De Wachtkamer.

De volgende keer neem ik mijn fotocamera wél mee naar binnen...