hollands next cameraman

Hilversum. Mijn cameracarrière is ten dode opgeschreven. Sinds twee weken val ik onder de categorie 'oude gezapige mannen die over kinderen praten' en bovendien ben ik opeens niet meer flexibel. De bereidheid om naar het buitenland te gaan is op dit moment laag en ik ontdekte deze week dat ik (tot overmaat van ramp) voorzichtig begin te worden.
Daarom ben ik op zoek naar nieuw cameratalent. Een interessante zoektocht waar een beetje Endemol gelijk een televisieprogramma van zou kunnen maken. "Wie wordt de nieuwe Jan Rein Hettinga?" Een soort X Factor of Idols voor videoten en plaatjesboeren. Laat ik het format gelijk maar even claimen, want elk idee is uitzendwaardig in Omroepland.
Er zijn evenveel jongens die cameraman willen worden als meisjes die zich opgeven voor modellenwedstrijden. En iedereen kan tegenwoordig wel een beetje stofzuigen met My First Sony.
In de voorronde proberen de kandidaten zich binnen te bluffen met interessante sollicitatiebrieven. Zo zag ik deze week een CV waarin iemand sprak over de vakantiefilms die hij had gedraaid én gemonteerd. Een ander gaf hoog op over bruidsreportages die hij maakt. Allemaal materiaal dat ik graag wil zien. Een housefeestspecialist die in zijn vrije tijd verwarmingsmonteur is heeft zelfs een website voor zijn videoproducties. Of ik daar even een portie hoofdpijn wilde opsnuiven…
In de tweede ronde blijven de Lokale Omroep toppers, mannen met Regionale ervaring en de afgewezen kandidaten van concurrerende filmbedrijven over. We gaan even met ze praten. Ook zonder ingewikkelde verhoortechnieken kom je een hoop te weten over de ambities van de deelnemers. Zo heb ik al tientallen keren meegemaakt dat een sollicitant geen antwoord wist op de vraag welk tv programma hij het liefst een keer zou willen draaien.
Er zijn genoeg beginnend cameramensen die geen idee hebben wat het verschil is tussen een actualiteitenrubriek of een docusoap. Als ze al iets kunnen noemen dan willen ze meestal voor een reisprogramma op pad, maar zodra je vraagt welk reisprogramma dan blijven ze het antwoord schuldig. Geen idee. De echte filmers uit de dop willen documentaires maken. Allemaal. Maar vraag niet welke documentaire ze het laatst gezien hebben en hoe die was gedraaid.
In de derde aflevering blijft een select groepje over. Met deze cowboys gaan we een testje doen. Ze krijgen een camera, een lens, accu, bandje en een statief. Om te beginnen moeten ze van deze onderdelen een werkende camcorder maken. Dat lukt vaak met moeite.
Dan krijgen ze de opdracht om een paar eenvoudige shots op te nemen. Een medium interviewshot, een pan van links naar rechts, een scherpteverlegging en als ik er zin in heb laat ik ze de vijf mooie shots maken van de plek waar we op dat moment toevallig zijn. Kneuzen vallen dan onmiddellijk door de mand, de bluffers staan enorm te harken en zelfs talentjes worden bloednerveus.
Het is een test zonder strikvragen. Alleen moet je bijvoorbeeld geen domme dingen zeggen, want de cameramicrofoon staat aan en het bandje wordt wel degelijk bekeken door de vakjury.
Zo was er ooit een sollicitant die stond te roken tijdens zijn 'auditie'. Nou is roken boven een camera altijd stom, maar op zo'n moment is het dodelijk. Hij beweerde bij hoog en laag dat het niet waar was toen ik belde om hem af te wijzen, maar het bewijs stond op tape. Rook kringelde voor de lens; duidelijk zichtbaar in zijn (overbelichte en onscherpe) shots.
Uiteindelijk vinden met veel pijn en moeite een enkel toppertje. Een sociaal dier met gevoel voor compositie en de drive om er hard voor te werken. Iemand die tegen onregelmatigheid kan, veel wil sjouwen en geïnteresseerd is in de wereld om hem heen. Als zo'n jongen niet te oud is mag hij voor een hongerloontje een jaarcontract tekenen.
Maar als hij zijn best doet heeft hij het mooiste baantje dat bestaat. Met een beetje mazzel vliegt hij binnen een paar jaar de wereld rond en heeft hij genoeg verhalen om een weblog te vullen…

Ik zou zeggen: Höbse al gesjreeve? Doe mos sollicitere!