de kus

Hilversum. Voor de Klokhuis rubriek 'Vragen van Kinderen' draaiden we vandaag de vragen van kinderen. In de kelder van het StudioCentrum kwamen aan de lopende band bijdehandjes met hun prangende vraag. Stuk voor stuk in hun mooiste kleren en een tikkeltje nerveus. Uiteraard onder begeleiding van trotse ouders die in de meeste gevallen deze opname spannender vonden dan het kind dat voor de camera mocht optreden.
Sommigen reisden honderden kilometers om één vraag te stellen. Alles bij elkaar goed voor nog geen dertig seconden screentime. Ze kwamen uit Steenwijk en Joure, Rotterdam en Tilburg. Ik realiseerde me weer eens hoe magisch het medium televisie nog steeds is voor mensen die niet uit het Gooi of de Randstad komen.
Het was het een komen en gaan van wijsneusjes. Veertien in totaal. Ze kregen in de gastenruimte allemaal een appelsapje en een Milky Way. Vervolgens moesten ze geduldig op hun beurt wachten. In de kleine studio bleef het relatief rustig, dankzij de kreet 'stilte voor opname!'
De kinderen mochten plaats nemen op een blauwe kubus. Op de achtergrond het Klokhuisdecor dat ze allemaal herkenden van tv. Licht uit, spots aan. Een microfoon vlak boven het hoofd en de camera op nog geen meter afstand.
Hoe ontstaat zand? Waarom zitten er haren bovenop een maïskolf? Wat heeft een brandweer aan? Hoe kan het dat je meer bellen tegelijk kan blazen, terwijl je de bellenblaas maar één keer onderdompelt in zeepsop? Waarom popt popcorn? Hoe werkt een bliksemafleider?
De antwoorden worden los opgenomen. Twee op een dag. De vorige week hebben we er al een paar gedraaid, maar de redactie is nog druk op zoek naar informatie voor de meeste wetenswaardigheden. Voor we weer de studio in duiken worden scripts geschreven. Dan volgt de montage en het verwerken van deze filmpjes in een complete Klokhuisaflevering met daarbij de bekende drama stukjes. Het duurt in sommige gevallen nog maanden voor deze zogenaamde VVKtjes (vragen van Kinderen) op televisie komen.
Jannes kwam binnen. Een klein blond mannetje met een guitig koppie. Blonde haartjes en prachtige Droopy-ogen. Zo'n mannetje dat je zou casten als je iets te verkopen hebt. Petje Pitamientje.
Hij stelde zich keurig voor. Keek me aan en gaf een ferme hand. Op mijn verzoek klom hij op de kubus alsof het zijn dagelijkse werk was. Voor niks en niemand bang. Ik zette de camera op mijn schouder en zwiepte de lens in zijn richting. Precies op het afgesproken moment stelde hij zijn vraag:
'Ik ben Jannes, zeven jaar en kom uit Amsterdam. Mijn moeder zoent me heel erg vaak en nu vraag ik me af wie de kus heeft uitgevonden?' Hij gaf een luchtkus voor de lens en keek met zijn aandoenlijke ogen dromerig omhoog.
Ik kan niet wachten op het antwoord.