Slotervaart (2)

Tim is misschien wel de meest vredelievende geluidsman die ik ken. Het is een freelancer, maar wat mij betreft krijgt hij vandaag nog een vast contract bij dutchView. Tim is een van de weinige allochtonen in onze business. Dat valt echter pas op als hij begint te praten, want dan hoor je zijn schattige Vlaamse accent. Helaas gaat dit verhaaltje daar niet over.
In de Amsterdamse Slotervaart-guerrilla is hij een paar dagen geleden bekogeld met stoeptegels. Simpelweg omdat hij daar toevallig zijn werk moest doen. Hij hield een microfoon in de lucht en dat vonden een paar vijftienjarige capuchons geen goed idee. Gelukkig is Timmeke niet geraakt. Wel is zijn dienstauto ernstig beschadigd.
De schade aan die auto is aanzienlijk en dat vind ik natuurlijk vreselijk, maar het is vooral een schande dat die mafkezen een aanslag wilden plegen op onze brave Tim. Er is hooguit één geluidsman die -wat mij betreft- een tegel voor zijn kop mag krijgen en ik ken er een paar die er zeker voor gezorgd zouden hebben dat die stoepstenengooiers spijt van hun domme daad hadden gekregen, maar Tim is een lieve jongen.

Ik begrijp dat ook gewone buurtbewoners in Slotervaart inmiddels moeite hebben de met aanwezigheid van al die cameraploegen en daar kan ik me wel iets bij voorstellen. De aanwezigheid van zoveel pers zorgt er zeker niet voor dat de problemen in die buurt snel op worden opgelost. Hijgerige berichtgeving zet de boel eerder op scherp en brengt misschien nog meer mafkezen op een verkeerd idee.
Op alle zenders zie ik ambitieuze verslaggevers die op zijn minst de indruk wekken dat ze een beetje sensatie niet schuwen. Alles voor de kijkcijfers. Helaas kom je over Slotervaart nauwelijks reportages tegen waar iemand een paar dagen aan heeft mogen werken. Hoor en wederhoor is ver te zoeken. We zien alleen overheidstypes en 'deskundigen' in beeld, maar amper genuanceerde buurtbewoners. Ik ben juist zo benieuwd naar de mening van die zogenaamde 'kut-marrokanen' en hun ouders. Het is alleen niet mogelijk om die mensen te spreken als je geen vertrouwen kan winnen en de moeite niet doet om een tolk in te schakelen. Dat kost tijd.
Als ik reportages zie over rellen moet ik altijd denken aan Mart Smeets, die begin jaren negentig tijdens de interland Nederland–Duitsland in Kerkrade ging staan, omdat daar eerder rellen waren uitgebroken. In de rust kwam hij in beeld en vertelde de kijker dat er op de grens tussen Nederland en Duitsland (nog) niets aan de hand was. Dat bracht een aantal zielige sukkels op een idee en dus was het daar na afloop van de wedstrijd bal.
Ik wil hiermee alleen zeggen dat de media zich moeten realiseren dat zij ook een rol spelen in dit soort situaties en ik krijg eerlijk gezegd de indruk dat journalisten daar niet altijd mee bezig willen zijn. Als de ene rubriek besluit om de sensationele kant niet te brengen, doet de ander het wel. Het is een moeilijke discussie en misschien zelfs een duivels dilemma.
Natuurlijk moet het nieuws gebracht worden, maar het gaat mij even om de manier waarop. Het is jammer dat commercie en concurrentie steeds weer een rol lijken te spelen en dat ook journalisten de waan van de dag laten regeren. De journalistiek heeft in mijn ogen wel een belangrijke functie voor de langere termijn.

En Timmeke? Die maakte vandaag alweer mooi geluid voor een bedrijfsfilm. Lekker veilig voor een niets aan de hand klant.