wuf

Ederveen. Een bruine pony steekt zijn hoofd om de hoek. Precies op het moment waarop ik een shot wil maken van zijn stalletje in de groene weide. Het dier is net een fractie te vroeg, want de camera loopt nog niet. Wel film ik hoe het paardje nieuwsgierig mijn kant op sjokt. Achter hem (of haar) loopt een zwarte geit. En nog een. Ze komen allemaal kijken. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat ik oud brood bij me heb.
Ik moet ze teleurstellen. Het enige wat ik kan doen, is zorgen voor een beetje publiciteit. Maar daar hebben deze beesten natuurlijk niets aan.
In Ederveen, niet ver van Lunteren, Renswoude en De Klomp, miezert het licht. Heel pittoresk is het Gelderse dorp nu niet. Toch heb ik de opdracht gekregen om wat landelijke opnamen te maken voor het begin van een filmpje over Ginaf Rally Power. Verder dan een schaap, een haan, de geit die schijt en een rij knotwilgen kom ik niet. Tot ik een bushalte zie met daarop de tekst 'Ginaf'. De naam van de fabriek is dus ook de naam van een bushalte in de straat. Tijdens het draaien hoor ik de voice over al spreken: 'Onze volgende halte is Ginaf…'
We zijn namelijk bij Wuf van Ginkel. De nummer vier in het vrachtwagenklassement van de afgelopen Dakar Rally. Die rijdt in een Ginaf.
Mooie naam. Wuf.
Goede combi ook. Wuf en Ginaf.
In de kantine van de vrachtwagengarage zit het personeel te lunchen. Ze hebben allemaal eigen broodtrommeltjes bij zich. Sommigen met een paar mandarijntjes. Het is pas halverwege de ochtend, maar de bruine boterhammen gaan er in als koek.
Ik kan het niet laten en maak daar een paar shots. Geen idee wat ze er mee moeten in de reportage die we maken, maar het is zo mooi. En heel typerend. De propjes aluminiumfolie, plastik bekertjes koffie, oliezwarte vingers, die blauwe overalls en lompe zwarte schoenen met neuzen van staal.
Wuf lijkt mij een aardige kerel. Gewoon normaal. Vriendelijk en sympathiek. Geen onzin. Hij en zijn broer hebben een stichting opgericht met als doelstelling een podiumplaats in Le Dakar. Dat lijkt misschien ambitieus, maar gebleken is dat het zeker niet onmogelijk is.
Voor de reportage vertelt Wuf ons over zijn nieuwe racetruck. Een verhaal over de luchtaflaat bij de banden, iets over de nieuwe turbo's en we mogen de unieke wielophanging filmen.
In een kleine schuur verderop wordt de vrachtwagen van Wuf opgetuigd. Dat is aardig om te zien. Het lijkt kneuterig door de setting, daar in Ederveen, maar het is en blijft een professioneel raceteam. Aan het begin van de middag ziet de cabine er nog uit alsof er nog weken aan gewerkt moeten worden, maar nadat Wuf ons een lunch heeft aangeboden is zijn racemonster al bijna rijklaar.

Le Dakar is niet helemaal mijn ding. Ik volg het nooit op de voet, maar dit jaar ben ik voor het Ginaf Rally Power Team. Met een beetje geluk en vooral weinig pech behaalt Wuf de doelstellingen van zijn eigen stichting. Lijkt mij prachtig.
Hup Wuf!