bedrijfsfilm

Amsterdam. Wie als cameraman meer wil verdienen kan zich beter niet storten op televisiewerk. In omroepland staan de prijzen al jaren onder druk. Als gevolg van genadeloze concurrentie, het ontbreken van een branche-CAO en het feit dat omroepen de neiging hebben om op te leggen wat iets mag kosten, zijn de winstmarges nihil. En als ergens winst gemaakt wordt, dan gaat dat geld uiteraard niet naar de medewerkers die elke dag met hun poten in de modder staan.
Met enige regelmaat word ik aangesproken door producenten, programmamakers en omroepbaasjes over de (te) hoge uurtarieven die mijn baas durft te vragen. Het zijn altijd types die meer verdienen dan ik, maar niet snugger genoeg zijn om te begrijpen dat ze het rechtstreeks over mijn salaris hebben. Er bestaat namelijk een verband tussen het bedrag dat voor mijn werk betaald moet worden en het geld dat mijn baas iedere maand op mijn privérekening stort.
Ja, we hebben het hier over een kleine frustratie en het is inderdaad niet de eerste keer dat ik dit thema aanhaal. Maar het gaat om iets anders.
Filmers die zich storten op hoogwaardige bedrijfsfilms, presentaties of commercials krijgen over het algemeen beter betaald. Ondernemingen die niets met de televisie-industrie te maken hebben zijn vaak wel gewend de portemonnee te trekken voor specialisten. Cameramensen die fluitend € 800,- euro voor een dag van 10 uur durven te vragen bestaan ook, maar voor zover ik weet komen zij nooit binnen de Gemeentegrenzen van Hilversum.
Je zou zeggen 1+1=2; ga lekker bedrijfsfilms maken! Maar zo eenvoudig is die keuze niet. Ik vind dat meestal stomvervelend werk.
Je komt terecht in situaties waar niet duidelijk is wie het voor het zeggen heeft. Er spelen altijd meer belangen dan je in eerste instantie zou denken. Het is de vage wereld van communicatieadviseurs zonder kennis van zaken. Bureautjes die voor veel geld zijn ingehuurd en vooral bezig zijn met het veilig stellen van een volgende opdracht. En baasjes die belangrijk zijn tot de directeur om de hoek komt kijken.
Het wemelt er van de irritante angsthazen. Mensen die niet tegen een hoge pief zeggen dat zijn das scheef zit of dat hij een vlek op zijn pak heeft. Zij betalen liever een extra draaidag om alles over te doen en verzinnen dan een smoes. Het zijn mannetjes en vrouwtjes nooit helemaal eerlijk hun eigen mening geven.
Als je opnamen maakt op een afdeling van een bedrijf, zijn alle mensen bang dat de andere afdelingen er wat van vinden. Bovendien poept iedereen in zijn broek voor de mening van managers of aandeelhouders en dus wordt er op de set meer gediscussieerd dan in het Lagerhuis. Het eindresultaat is vaak een opeenstapeling van compromissen en daar worden filmpjes over het algemeen niet beter van.
Het gaat dus niet om de ideeën van een regisseur en zijn filmploeg, maar om slijmballerij. Veerkracht, de bereidheid om mee te werken aan geldverslinding en het vermogen om naar de mond te praten van de persoon met het geld op zak. Het probleem is dat dit nooit één persoon is. De een is ingehuurd door de ander. Die moet verantwoording afleggen aan een meerdere, wiens budget weer wordt gecontroleerd door een nog hoger baasje. En zo gaat het verder.
Je moet dan als filmploeg wel heel erg de U-vraagt-wij-draaien-mentaliteit hebben…
Tot op zekere hoogte gaat het in Hilversum natuurlijk ook zo, maar in de bedrijfsfilmbranche -voor zover ik deze ken- is het vele malen erger. En ik kan daar heel slecht tegen.
Één keer heb ik een echte commercial gedraaid met alle toeters en bellen. Daar werd ik knettergek van het oeverloos gelul en alles ingewikkelder maken dan het feitelijk is, om maar te rechtvaardigen dat er veel te veel betaald wordt. Zo heb ik aan de andere kant ook weinig met zwaar gesponsorde televisieprogramma's waarbij de betalende partij een dikke vinger in de pap heeft. Het wordt er namelijk niet gezelliger van.
Stuur mij dan toch maar met een geluidsman en een verslaggever het land in voor een filmpje dat vanavond wordt uitgezonden en waar dus niet over gediscussieerd kan worden, omdat daar simpelweg geen tijd meer voor is.