fotogeniek

Amsterdam. Op het eerste gezicht is het een gewoon meisje. Mooi, maar niet bijzonder bijzonder. Ze zit, gekleed in een maagdelijk witte badjas, op de bank. Haar lange benen opgetrokken, met de voeten tegen de billen. Voor haar neus ligt de Elle Girl. Ze leest niet. Het is meer een beetje bladeren. Misschien doet ze zo wel inspiratie op.
Even later plukt een luidruchtige dame aan het haar van het meisje in badstof. Er wordt zoveel haarlak gespoten dat de zwaartekracht geen enkele invloed meer heeft. Onder de ogen wordt nog wat make-up gesmeerd. Zelfs haar ranke vingers worden opgemaakt.
Er staan nogal wat mensen te kijken als de badjas uit gaat. Gelijk duikt een styliste op het onderbroekje. Het wordt voorzichtig uit de plooi getrokken. De fotograaf geeft aanwijzingen. Iemand schuift een grote daglichtlamp dichterbij. De visagiste doet nog iets met mascara ofzo. Belangrijke types kijken vol verwachting naar de computerschermen, die rechtstreeks zijn verbonden met de digitale fotocamera. Een Mamiya.
Hier wordt de nieuwe underwear collectie 'geschoten'. Het is geen straf om eens bij zo'n ondergoedfotoshoot aanwezig te zijn. Hoewel de dag voornamelijk bestaat uit wachten. Speciaal voor de schaars geklede modellen staat de verwarming hoog. Daar word iedereen een beetje duf van. Ook het blonde meisje staat al te geeuwen in haar boy short.
De muziek staat hard genoeg om elkaar slecht te kunnen verstaan. Op de iPod is gezocht naar een trendy nummer waar de fotograaf lekker op kan werken. Nu gaat het beginnen. Hij knipt in zijn vingers en krijgt van zijn assistent het fototoestel aangereikt. Als je goed kijkt zie je dat de kunstenaar zichzelf voor deze gelegenheid ook een beetje heeft gepoederd.
Het meisje leunt tegen een witte muur zoals geen normaal mens kan leunen. Laat staan dat dit een natuurlijke pose is, maar in beeld ziet het er lekker uit.
Ik kijk door de lens van mijn camera. Ben blij met de zoomfunctie en met de opdracht die mij verplicht om professioneel te gluren. Het meisje lijkt plotseling betoverd. Er is niets over van het wicht dat hier een paar minuten geleden nog verveeld en chagrijnig stond te gapen. Hier staat een fotomodel! Ze komt dwars door het beeld heen.
Dit is wat ze noemen fotogeniek.
Het heeft in dit geval niets te maken met belichting. Meer met de knop die ze kennelijk kan omschakelen zodra er een lens op haar is gericht. De blikken die ze de ruimte in slingert laten zich het best omschrijven als zwoel of dromerig. Knap acteerwerk, al is het maar voor een paar seconden. Na de fotoklikjes kan ze weer ontspannen.
Als het model recht in de camera kijkt is het alsof ze alle radertjes van het apparaat kan zien. Ze is ook gespecialiseerd in het door iemand heen kijken.
Het is voor een belangrijk deel ook de magie van fotografie of film. Ik zie wel vaker dat iemand niet echt opvalt tot je hem of haar door een zoeker bekijkt. Ik ken een paar presentatoren en presentatrices die het hebben, maar het is nog leuker als je iemand voor de camera hebt en pas tijdens de opname opeens ontdekt hoe mooi de persoon in beeld eigenlijk is.
Het is de kunst van fotografen en modellenbureaus om deze gave te ontdekken, want het is niet altijd op het eerste gezicht te zien. Een getalenteerd model kan wat extra's geven. Zo ook de dame die hier aan het werk is. Zij mag met haar overdosis visuele uitstraling een topmodel genoemd worden.
'Dat meisje kost 20.000 euro per dag...', fluistert iemand in mijn oor. Twintigduizend! En het zou zomaar waar kunnen zijn.