making of... The Phone

De Meern. Huiswerk. Op tafel ligt het script voor een nieuwe aflevering van The Phone. Daarnaast een stapel aantekeningen en een plattegrond. Het kaartje uit mijn digitale camera wordt ingeladen in mijn PC. Foto’s van de verschillende locaties verschijnen op het scherm. Op de oude laptop staat een mailprogramma open, voor rechtstreekse communicatie met de mensen van productie. Voor mijn neus, op het grote scherm van mijn nieuwe computer, zie ik een uitgebreid tabel met lege vakjes, die ik nog moet invullen.
Na de test van gisteren ben ik begonnen met het opstellen van een uitgebreid cameraplan voor de opnamedag. Een schema waarin zo gedetailleerd mogelijk staat beschreven wat elke cameraman te doen staat. Over ieder standpunt is nagedacht. Er moet een balans zijn in close, medium en totaalopnamen. De ene camera staat hoog, de andere laag. 
De twee vaste regisseurs van The Phone hebben tijdens de testdag hun input gegeven. Ik ben als volleerd secretaresse achter ze aangehobbeld, heb zo veel mogelijk aantekeningen gemaakt en tussendoor alle posities gefotografeerd. Dat werk ik nu uit. 
Haast is geboden, want vanavond moet de mail met een script, het cameraplan, een fotoboek en verschillende kaartjes worden verzonden aan alle cameramensen. Dan kunnen zij het morgen bestuderen, want maandag gaan we al opnemen. 
Productie wil weten welke cameramensen op de verschillende locaties staan, zodat zij een logistiek plan kunnen maken. Elke verplaatsing van A naar B moet worden georganiseerd. Het zijn allemaal kleine puzzelstukjes die precies in elkaar moeten passen. Als er maandag een essentieel stukje ontbreekt, dan kan de hele operatie in het honderd lopen. En dat mag natuurlijk niet gebeuren.
Het maken van het cameraplan voor The Phone is een complex klusje. We nemen een aflevering op met zeven camera’s, een aantal minicamera’s, bewakingscamera’s en een helikopter. Dat is veel, maar nooit genoeg. Daarom moet elke camera op zo veel mogelijk verschillende plekken zijn, maar het moet voor die jongens wel haalbaar blijven. 
Het is een kleine speelfilm die we in drie uur tijd opnemen. Er zijn veel belangrijke details die duidelijk in beeld moeten zijn om het verhaal te kunnen vertellen. En alles moet in één keer goed. Zonder repetitie. 
Om overal op het juiste moment een camera te hebben en toch nog flexibel te zijn in het geval dat de kandidaten iets anders doen dan wij hebben bedacht. Nu houd ik rekening met een locatie waar de camera’s moeten wennen aan temperatuur en luchtvochtigheid, op een andere plek is het stikdonker en moeten we met infraroodlampen en nightshot-camera’s draaien. De verplaatsingen van kandidaten gaan we volgen met een motor, maar die mag niet te opzichtig in het beeld van de helikopter rijden.
We streven er allemaal naar dat in de montage zo min mogelijk problemen moeten worden opgelost. Maar een ding is zeker: Hoe goed er ook over nagedacht is, bij een productie als deze kan je nooit alles voor zijn. 
Ik ben blij als het schema straks klaar is. Dan kijken de regisseurs en mensen van productie er nog een keer naar en geven we er een klap op. Maandagochtend wordt alles uitgebreid besproken met de complete crew. Een paar uur later weten we meer. 

Eindhoven hou je vast!