ajax

Amsterdam. Het aanstaande vertrek van Johnny Heitinga -sinds hij beroemd is, wordt mijn achternaam steeds vaker verkeerd uitgesproken- was de aanleiding voor een bezoek aan de training van Ajax. Een zwak zonnetje maakte van het werk voor Studio Sport een aangename bezigheid. Wanneer ik voor het laatst bij de Arena langs de lijn had gestaan kon ik me niet herinneren.
Ooit kwam ik wekelijks bij Ajax. Halverwege de succesvolle jaren ‘90. Eerst voor AT5 en later ook voor de NOS. 
Op de eerste dag dat ik zelfstandig voor het AT5 Nieuws mocht draaien werd ik al naar De Meer gestuurd. Toen mocht je nog vrij rond het trainingsveld lopen om goede cameraposities te zoeken. Ik meen me te herinneren dat ik shots moest maken van Frank Rijkaard.
Vanaf dat moment filmde ik met regelmaat trainingen, persconferenties en wedstrijden van de Godenzonen. Zo was ik bij de legendarische woede-uitbarsting van Louis van Gaal en stond ik een keer op het bordes van de Stadsschouwburg na een gewonnen kampioenschap. 
Vlak voor kerst ‘95 draaide ik een lang interview met Bobby Haarms in het spelershome en zag Jari Litmanen met een postzak vol fanmail naar huis gaan. Peter van Vossen kneep ooit, voor mijn lens, zijn maatje Rijkaard in de ballen, waardoor die uit het beeld dook en het interview onbruikbaar werd. Kanu moest ik volgen tijdens een kwart of halve finale van de Champions League en na afloop had ik geen idee wat de stand was. 
De rellen op het Leidsche Plein na afloop van de gewonnen Champoins League finale filmde ik vanaf het dak van de Heinekenhoek. De volgende middag stond ik me in de rol van kabelassistent te verbijten voor het podium op het Museumplein, omdat ik veel liever zelf gedraaid had. Maar ik was er bij en dat telde.
De replica van de Europacup heb ik stiekem een keer bij de grote oren gepakt en boven mijn hoofd getild, na afloop van een interview met Van Gaal, waarin de beker als decorstuk had gefungeerd. Het zijn de kleine dingen die het leven van een cameraman zo bijzonder maken. Elke dag een verhaal. Die dag heb ik overigens besloten om in het vervolg altijd een fotocamera bij me te dragen, want bewijs van mij met die Cup heb ik helaas niet.
Vanmorgen zag ik dat Edgar Davids tegenwoordig de warming-up leidt. Ik moest denken aan weer een ander verhaal van lang geleden. 
Op een zaterdagmiddag werd ik in mijn eentje door de sportredactie van AT5 naar de training van Ajax gestuurd om beelden te maken van Edgar Davids. De pitbull kwam terug van een blessure en zou de volgende dag een belangrijke wedstrijd spelen. Onderweg naar De Meer reed ik op de Middenweg langs een auto-ongeluk. Een grijze Opel stond foutief geparkeerd tegen de muur van een woning. Total loss. 
Ik had al een hekel aan sensatiezoekende cameramensen die met een scanner achter de politie aanreden, besloot keurig mijn opdracht uit te gaan voeren en reed dus door. 
Bij Ajax geen spoor van Davids. Ik belde de redactie en mocht terugkeren. Weer reed ik langs het autowrak. Dat was inmiddels bijna weggesleept. 
Je raadt het al. 
Een half uur later werden we gebeld met de mededeling dat Edje Davids een aanrijding had gehad op de Middenweg. Hij had een arm of been geblesseerd. En ik was er tot twee keer toe voorbij gereden zonder er een shot van te maken. Toen ik uiteindelijk voor de derde keer op de plek des onheil kwam was er niets meer te zien. Zelfs de glasscherven waren al opgeveegd.