Winsum. Ik haat katten. En poezen. Ben er bovendien licht allergisch voor. Al die haren. De doordringende manier waarop ze je aankijken. Zo’n warm beest dat spontaan op je schoot springt. Dat snorren. Zo’n kromme rug. De staart als een antenne in de lucht. Die stinkende kattenbak. Het nutteloos onder je auto liggen. Of -erger- er bovenop. Kapot gezaagde keukendeuren met niet werkende luikjes. Het gejank in de nacht.
Max van de buren wil ik nog wel gedogen, maar verder zijn die beesten niet aan mij besteed. Weg er mee! Mijn part worden ze allemaal meegenomen door een soort kattenvanger van Hamelen.
Maar sinds vandaag twijfel ik. Het komt allemaal door vriend en topregisseur Arjan, die me de CatCam toonde. Een kleine digitale fotocamera, zo ontworpen dat hij eenvoudig is te monteren aan de halsband van een kat. Om de vijftien of twintig seconden maakt het ding automatisch een foto. Op deze manier krijg je een uniek beeld uit het leven van je kat.
Arjan liet me een serie zien waarop hij zijn kat uitzwaaide, meerdere keren het vogelhuisje van de buren in beeld was, verschillende plantenbakken, zijn kat onder een auto zat en later op een hoge muur. Stuk voor stuk juweeltjes en zeker als je streng selecteert kom je tot de conclusie dat poes een ware kunstenaar is. Toevalstreffers of niet, hij komt terug met de spannendste composities, interessante perspectieven, prachtige bewegingsonscherpte
Ik had er al eens over gelezen op het internet, maar werd pas enthousiast toen ik de resultaten zag en het cameraatje in mijn hand had. Dat wilde ik ook. De hele dag heb ik nagedacht over alternatieve toepassingen. We hebben zelfs even geprobeerd wat het zou opleveren als je zelf met zo’n CatCam om de nek gaat lopen.
Om de nek van de baby is misschien wel leuk, maar mijn zoon zou het apparaatje geen tien seconden laten hangen. Een vaste plek bovenop de lens van mijn camera kan op bepaalde dagen grappig zijn. Maar uiteindelijk moet je toch een kat hebben om de CatCam echt goed te laten functioneren.
Max van de buren wil ik nog wel gedogen, maar verder zijn die beesten niet aan mij besteed. Weg er mee! Mijn part worden ze allemaal meegenomen door een soort kattenvanger van Hamelen.
Maar sinds vandaag twijfel ik. Het komt allemaal door vriend en topregisseur Arjan, die me de CatCam toonde. Een kleine digitale fotocamera, zo ontworpen dat hij eenvoudig is te monteren aan de halsband van een kat. Om de vijftien of twintig seconden maakt het ding automatisch een foto. Op deze manier krijg je een uniek beeld uit het leven van je kat.
Arjan liet me een serie zien waarop hij zijn kat uitzwaaide, meerdere keren het vogelhuisje van de buren in beeld was, verschillende plantenbakken, zijn kat onder een auto zat en later op een hoge muur. Stuk voor stuk juweeltjes en zeker als je streng selecteert kom je tot de conclusie dat poes een ware kunstenaar is. Toevalstreffers of niet, hij komt terug met de spannendste composities, interessante perspectieven, prachtige bewegingsonscherpte
Ik had er al eens over gelezen op het internet, maar werd pas enthousiast toen ik de resultaten zag en het cameraatje in mijn hand had. Dat wilde ik ook. De hele dag heb ik nagedacht over alternatieve toepassingen. We hebben zelfs even geprobeerd wat het zou opleveren als je zelf met zo’n CatCam om de nek gaat lopen.
Om de nek van de baby is misschien wel leuk, maar mijn zoon zou het apparaatje geen tien seconden laten hangen. Een vaste plek bovenop de lens van mijn camera kan op bepaalde dagen grappig zijn. Maar uiteindelijk moet je toch een kat hebben om de CatCam echt goed te laten functioneren.
Kattenliefhebbers die ook van fotografie houden moeten echt even kijken op: http://www.mr-lee-catcam.de/
Hmm, ik heb vandaag geen cameraploeg door Winsum zien rijden. :-P
BeantwoordenVerwijderenBart (een echte winsumer)
@ Bart,
BeantwoordenVerwijderenDat klopt. We waren er gisteren. En om precies te zijn 23 minuten...
Dat eerste had ik door inderdaad. ;)
BeantwoordenVerwijderen