Makkum. Een volgende mijlpaal. Ook het fenomeen Koninginnedag kan ik van mijn verlanglijstje strepen. Ik heb het gedaan. En hoe! Tijdens mijn Koninklijk debuut mocht ik met een draadloze camera achter het gezelschap aanlopen. Met stip de mooiste positie tijdens zo’n live reportage. Zwaar, maar ontzettend leuk om te doen.
Vooraf was ik gewaarschuwd voor overgevoelige mensen van de RVD en strenge persoonsbeveiligers, maar in de praktijk bleek het reuze mee te vallen. Zo lang ik me niet te hinderlijk tussen het prinsessenspul bewoog, kreeg ik alle ruimte.
Ook van mijn vooroordeel dat de huidige generatie prinsen geen bal aan het jaarlijkse koekhappen en klompendansen zou vinden, bleek niets te kloppen. Ze moeten wel heel goed toneel kunnen spelen als hun enthousiasme fake was. De stemming zat er gelijk in. Het was gezellig en het Koninklijk gezelschap leek zelfs uitgelaten. Showtime voor de royals.
Ik was helemaal in mijn sas met een handcamera in de vrije rol. Shotjes pikken en kleine verhaaltjes vertellen; dat is precies wat ik leuk vind. Volgens mij ben ik er ook goed in. De druk van 1,5 miljoen kijkers voelde ik totaal niet. Het enige waar ik vooraf lichtelijk nerveus van werd, was de stress bij het gevolg van het gevolg. En de angst dat de accu van de camera het niet zou uithouden. Of dat ik in mijn enthousiasme, geheel per ongeluk, een Koningin voor het hoofd zou stoten.
Het kwam allemaal goed.
De uitzending verliep gladjes. Het bleef droog. Aan het eind ging zowaar de zon schijnen. Ik kreeg het bloedheet in mijn zwarte winterjas, maar de familie had geen haast. Met Mr. Pieter van Vollenhoven en zijn vrouw prinses Margriet had ik zelfs even contact, nadat ik had gefilmd hoe zij naar lammetjes keken die de fles kregen. Pieter vroeg of ik ook lammetjes had, omdat ik zo geïnteresseerd leek. Ik vertelde dat ik een zoon heb die nog de fles krijgt en daarom even geboeid stond te kijken. Dat vond het paar bijzonder grappig.
Het bezoek aan Makkum duurde langer dan gepland. Aan het eind werd de camera met zender zwaar, maar dat kon de pret niet drukken. Als het aan mij gelegen had, was ik met het apparaat in de Koninklijke bus gestapt en meegereden naar Franeker.
Dit vraagt om meer. Sinterklaas, here I am. En het volgend jaar wil ik graag weer. Dolgraag! Ik regel een flesje wijn voor de producer die dat deze week al kan regelen.
Vooraf was ik gewaarschuwd voor overgevoelige mensen van de RVD en strenge persoonsbeveiligers, maar in de praktijk bleek het reuze mee te vallen. Zo lang ik me niet te hinderlijk tussen het prinsessenspul bewoog, kreeg ik alle ruimte.
Ook van mijn vooroordeel dat de huidige generatie prinsen geen bal aan het jaarlijkse koekhappen en klompendansen zou vinden, bleek niets te kloppen. Ze moeten wel heel goed toneel kunnen spelen als hun enthousiasme fake was. De stemming zat er gelijk in. Het was gezellig en het Koninklijk gezelschap leek zelfs uitgelaten. Showtime voor de royals.
Ik was helemaal in mijn sas met een handcamera in de vrije rol. Shotjes pikken en kleine verhaaltjes vertellen; dat is precies wat ik leuk vind. Volgens mij ben ik er ook goed in. De druk van 1,5 miljoen kijkers voelde ik totaal niet. Het enige waar ik vooraf lichtelijk nerveus van werd, was de stress bij het gevolg van het gevolg. En de angst dat de accu van de camera het niet zou uithouden. Of dat ik in mijn enthousiasme, geheel per ongeluk, een Koningin voor het hoofd zou stoten.
Het kwam allemaal goed.
De uitzending verliep gladjes. Het bleef droog. Aan het eind ging zowaar de zon schijnen. Ik kreeg het bloedheet in mijn zwarte winterjas, maar de familie had geen haast. Met Mr. Pieter van Vollenhoven en zijn vrouw prinses Margriet had ik zelfs even contact, nadat ik had gefilmd hoe zij naar lammetjes keken die de fles kregen. Pieter vroeg of ik ook lammetjes had, omdat ik zo geïnteresseerd leek. Ik vertelde dat ik een zoon heb die nog de fles krijgt en daarom even geboeid stond te kijken. Dat vond het paar bijzonder grappig.
Het bezoek aan Makkum duurde langer dan gepland. Aan het eind werd de camera met zender zwaar, maar dat kon de pret niet drukken. Als het aan mij gelegen had, was ik met het apparaat in de Koninklijke bus gestapt en meegereden naar Franeker.
Dit vraagt om meer. Sinterklaas, here I am. En het volgend jaar wil ik graag weer. Dolgraag! Ik regel een flesje wijn voor de producer die dat deze week al kan regelen.
foto : Jos Metz (gemaakt na afloop van de repetitie)
Ha Rein,
BeantwoordenVerwijderenik d8 al volgens mij ken ik die gast ;-D ik was weer eens voor de verandering geluidsman voor het NOS journaal (wist niet dat ik t nog kon) ik trouwens dat je een geweldige blog hebt ik herken er veel in.
groeten Ben