Stein & Heemskerk. Met een lyrisch verhaal over mijn ervaringen als cameraman op de motor val ik wellicht in herhaling, maar ik kan het niet laten. Telkens als ik voor een klein tapeklusje met de mannen van MBS (dutchView Mobile Broadcast Services) heb mogen werken, ben ik zo onder de indruk dat ik het niet onvermeld kan laten. Dit is in mijn ogen een van de meest interessante facetten van het vak. Het is zwaar werk, spannend, mooi, een tikkeltje gevaarlijk en super uitdagend. Dichter bij de koers kan je niet komen, tenzij je zelf mee doet.
Zaterdag mocht ik voor Studio Sport de triatlon van Stein in beeld brengen. Alweer. Het wordt langzamerhand mijn vaste klusje, want in 2005 en 2007 deed ik het ook. Deze keer leidde het uiteindelijk tot een reportage waarbij de kijker niet met zijn ogen mocht knipperen, want dan was het voorbij. Drie minuten ofzo.
De lengte van de reportage maakt mij echter niets uit. Het gaat om de ervaring. Helm op, dikke jas aan en met die camera achterop bij een van de meest ervaren motorrijders van het land. In Stein was het Willy. Die bracht mij op alle plekken waar ik wilde zijn. Voor de deelnemers, naast de deelnemers en achter de deelnemers. Ik hoefde me uitsluitend te concentreren op scherpte, diafragma en uitsnede.
Vandaag was ik bij de halve marathon in Heemskerk, waar Kamiel Maase vormbehoud moest tonen. Hier was Dirk de motard. Weer zo’n super ervaren topper. Hij loodste me langs alle ingrediënten voor een goede reportage. Hoewel ik iets zuiniger had kunnen draaien stond er na afloop niet teveel materiaal op het schijfje.
Telkens als ik achterop de motor zit realiseer ik me dat je deze vorm van filmen nooit mag onderschatten. Voor je het weet gebeuren er ongelukken of beïnvloed je de koers. Het kan alleen veilig met professionals die precies weten waar ze mee bezig zijn. Zelf ben ik misschien niet super ervaren, maar ik weet dondersgoed hoe ver we kunnen gaan.
Dit weekend zag ik weer mensen die dat minder goed begrijpen. De enthousiaste amateur-filmers. Zelf ben ik ook ooit zo begonnen, dus ik begrijp het wel, maar inmiddels weet ik beter. Dit soort opnamen kan je niet maken bij de buurman achterop de brommer of vanaf een fiets. Dan ben je een gevaar voor jezelf, voor de deelnemers en voor het publiek. Het valt bovendien niet mee om al rijdend shots te maken. Zelfs niet met een lichtgewicht handycam.
Persoonlijk zit ik te weinig op de motor om mezelf geroutineerd te noemen, maar met dank aan de vakkundige rijders waarmee ik mag werken, word ik steeds handiger. Inmiddels heb ik voldoende ervaring om met een gerust hart te roepen dat ik toe ben aan een wielerkoersje of een live marathon. Ik wil in ieder geval meer!
Zaterdag mocht ik voor Studio Sport de triatlon van Stein in beeld brengen. Alweer. Het wordt langzamerhand mijn vaste klusje, want in 2005 en 2007 deed ik het ook. Deze keer leidde het uiteindelijk tot een reportage waarbij de kijker niet met zijn ogen mocht knipperen, want dan was het voorbij. Drie minuten ofzo.
De lengte van de reportage maakt mij echter niets uit. Het gaat om de ervaring. Helm op, dikke jas aan en met die camera achterop bij een van de meest ervaren motorrijders van het land. In Stein was het Willy. Die bracht mij op alle plekken waar ik wilde zijn. Voor de deelnemers, naast de deelnemers en achter de deelnemers. Ik hoefde me uitsluitend te concentreren op scherpte, diafragma en uitsnede.
Vandaag was ik bij de halve marathon in Heemskerk, waar Kamiel Maase vormbehoud moest tonen. Hier was Dirk de motard. Weer zo’n super ervaren topper. Hij loodste me langs alle ingrediënten voor een goede reportage. Hoewel ik iets zuiniger had kunnen draaien stond er na afloop niet teveel materiaal op het schijfje.
Telkens als ik achterop de motor zit realiseer ik me dat je deze vorm van filmen nooit mag onderschatten. Voor je het weet gebeuren er ongelukken of beïnvloed je de koers. Het kan alleen veilig met professionals die precies weten waar ze mee bezig zijn. Zelf ben ik misschien niet super ervaren, maar ik weet dondersgoed hoe ver we kunnen gaan.
Dit weekend zag ik weer mensen die dat minder goed begrijpen. De enthousiaste amateur-filmers. Zelf ben ik ook ooit zo begonnen, dus ik begrijp het wel, maar inmiddels weet ik beter. Dit soort opnamen kan je niet maken bij de buurman achterop de brommer of vanaf een fiets. Dan ben je een gevaar voor jezelf, voor de deelnemers en voor het publiek. Het valt bovendien niet mee om al rijdend shots te maken. Zelfs niet met een lichtgewicht handycam.
Persoonlijk zit ik te weinig op de motor om mezelf geroutineerd te noemen, maar met dank aan de vakkundige rijders waarmee ik mag werken, word ik steeds handiger. Inmiddels heb ik voldoende ervaring om met een gerust hart te roepen dat ik toe ben aan een wielerkoersje of een live marathon. Ik wil in ieder geval meer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.