De Meern. Deze weblog ben ik ooit begonnen als grap. Leuk voor vrienden en familie. Het leek me een goede methode om te werken aan mijn schrijfstijl. Een dagboek hield ik al bij en dus leek het me geen probleem om regelmatig verse stukjes te plaatsen. Bovendien zag ik een aantal websites waarvan ik dacht: ‘Dat kan ik ook!’
Het experiment is geslaagd.
Mijn moeder en schoonmoeder lezen dagelijks wat ik gedaan heb. Het gevolg is dat we elkaar aan de telefoon niet veel meer hoeven te vertellen. Maar de laatste tijd word ik er steeds vaker mee geconfronteerd dat zij niet de enigen zijn die alles van mij weten.
De vorige week stelde ik me voor aan een sollicitant. Dat had niet gehoeven, want de kandidaat reageerde alsof hij Mick Jagger ontmoette: ‘Goh, wat leuk dat ik je nou eindelijk eens een keer in levende lijve zie!’
In het gesprek dat volgde gaf hij alle antwoorden die wenselijk waren.
‘Welk programma zou je graag willen draaien?’
‘The Phone!’
Hij wist alles van mij. Hoe mijn zoon heet, waar ik woon, welke programma’s ik draai, dat ik dit jaar getrouwd ben en hoe ik denk over allerlei thema’s. Op sommige punten wist hij mijn mening beter dan ikzelf.
Ook op Zandvoort heb ik het afgelopen weekend een paar verwarrende gesprekken gevoerd met fotografen, cameramensen en andere autosportfanaten die ik niet (her)kende, maar die precies wisten wie ik ben. Eentje begon gelijk over een voorval waar ik kennelijk een mening over heb gegeven, alleen kon ik me niet herinneren wat mijn standpunt was. Hij wel.
En de kijkcijfers van mijn blog blijven maar stijgen. Mede dankzij alle aandacht die ik op de populaire weblog van Frits van Eldik krijg ben ik in bepaalde kringen inmiddels een BC (bekende cameraman). Dat was tot nu toe best grappig, maar de laatste weken word ik er een beetje nerveus van. Soms voel ik me zelfs opgelaten als mensen iets te enthousiast op mijn verhalen reageren.
Bovendien zijn de mensen in mijn omgeving zich ook allemaal bewust van het gevaar dat ik iets over ze schrijf. Iedereen is op zijn of haar hoede. Zodra er iets geks gebeurt of iemand iets in vertrouwen tegen me zegt word ik direct gedwongen om afspraken te maken over geheimhouding.
Daarom heb ik besloten om op het hoogtepunt met deze weblog te stoppen.
Het experiment is geslaagd.
Mijn moeder en schoonmoeder lezen dagelijks wat ik gedaan heb. Het gevolg is dat we elkaar aan de telefoon niet veel meer hoeven te vertellen. Maar de laatste tijd word ik er steeds vaker mee geconfronteerd dat zij niet de enigen zijn die alles van mij weten.
De vorige week stelde ik me voor aan een sollicitant. Dat had niet gehoeven, want de kandidaat reageerde alsof hij Mick Jagger ontmoette: ‘Goh, wat leuk dat ik je nou eindelijk eens een keer in levende lijve zie!’
In het gesprek dat volgde gaf hij alle antwoorden die wenselijk waren.
‘Welk programma zou je graag willen draaien?’
‘The Phone!’
Hij wist alles van mij. Hoe mijn zoon heet, waar ik woon, welke programma’s ik draai, dat ik dit jaar getrouwd ben en hoe ik denk over allerlei thema’s. Op sommige punten wist hij mijn mening beter dan ikzelf.
Ook op Zandvoort heb ik het afgelopen weekend een paar verwarrende gesprekken gevoerd met fotografen, cameramensen en andere autosportfanaten die ik niet (her)kende, maar die precies wisten wie ik ben. Eentje begon gelijk over een voorval waar ik kennelijk een mening over heb gegeven, alleen kon ik me niet herinneren wat mijn standpunt was. Hij wel.
En de kijkcijfers van mijn blog blijven maar stijgen. Mede dankzij alle aandacht die ik op de populaire weblog van Frits van Eldik krijg ben ik in bepaalde kringen inmiddels een BC (bekende cameraman). Dat was tot nu toe best grappig, maar de laatste weken word ik er een beetje nerveus van. Soms voel ik me zelfs opgelaten als mensen iets te enthousiast op mijn verhalen reageren.
Bovendien zijn de mensen in mijn omgeving zich ook allemaal bewust van het gevaar dat ik iets over ze schrijf. Iedereen is op zijn of haar hoede. Zodra er iets geks gebeurt of iemand iets in vertrouwen tegen me zegt word ik direct gedwongen om afspraken te maken over geheimhouding.
Daarom heb ik besloten om op het hoogtepunt met deze weblog te stoppen.
foto: Frits van Eldik
Ben je helemaal besodemieterd?
BeantwoordenVerwijderenWat moet ik straks tijdens mijn korte pauzes dan gaan lezen met een kopje koffie in de hand?
Handtekeningenactie dan maar?
Rein, voor jou tien anderen! Huppekee, weg er mee! Ik moet nog wel even zoeken wie dat ijstje dan invullen, maar goed, daar gaat het niet om. Je bent net zo makkelijk weer vertrokken als gekomen. Kan er niet mee zitten. Doet me niets. Mazzel. Veel plezier.
BeantwoordenVerwijderenNee toch?
Dag Jan Rein, leuk om je tijdens het werk eens tegen te komen. Jammer als je zou stoppen, je blog wordt met veel plezier gelezen. Maar het is natuurlijk jou keuze, die ik ergens ook wel kan begrijpen. Misschien moet je er eens over denken om je beste en leukste verhalen te bundelen in zo'n ouderwets boekje. Misschien dat het nog verkoopt ook :-)
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je blijft, zoniet dan wens ik je al het goede.
Edwin
Net nou ik je sinds kort ontdekt heb zeker. Ben je nou helemaal.
BeantwoordenVerwijderenZie hoe Martin zijn draai weer probeert te vinden.Zijn haast navrante stukje 'Gemak' vorige week, wat kan het mooi zijn om zulke stukjes te lezen. Ja toch!
Gewoon doorgaan, en volgend jaar achter je gemiste kansen aan.
(met Arjan en mij wellicht?)
Je hebt een verantwoording naar je lezers toe hoor !!
BeantwoordenVerwijderenJe mag niet zomaar stoppen !
je hebt een talent ( naast je camerawerk) en dat moet je delen met anderen!
Nee niet stoppen, het is heerlijk hoe jij alles verwoord, ik geniet er bijna dagelijks van,
BeantwoordenVerwijderenjammer dat je die foto in zwart wit heb neer gezet, in kleur bij frits is hij mooier.
groeten en sterkte dan maar als je stopt.
een fan
Buurman,
BeantwoordenVerwijderenDat kan je niet maken.
.
BeantwoordenVerwijderenNa een enorme huilbui hoop ik dat je alsnog van gedachten verandert.Marein
Ik stel voor dat dit nog nog niet je hoogtepunt is, Dus ook geen reden om te stoppen lijkt me! Ga zo door!
BeantwoordenVerwijderenIk las net dit stukje en ik moet zeggen, ik was er even stil van.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk zou ik het ontzettend jammer vinden als je stopt, want je bent ongelooflijk goed. Echter, als collega blogger, kan ik het ook wel begrijpen. Er lezen stiekem meer mensen mee dan je denkt en als zo'n onbekende lezer ineens voor je neus staat, sta je zelf toch vaak met je mond vol tanden.
Bij deze wil ik je dan ook bedanken voor de vele mooie stukjes die ik de afgelopen twee jaar hier heb mogen lezen. Verder hoop ik dat je offline door zult gaan met schrijven en dat er ooit misschien nog eens een boekwerkje met "the very best of jan rein hettinga" in de winkels komt te liggen.
Ja doei, leuk geprobeerd, weer lekker veel reakties. Al zou je willen...ik ken je langer als (of was het dan) vandaag.
BeantwoordenVerwijderenLaat die jenever toch eens staan man, je praat weer poep...
BeantwoordenVerwijderenNike
Ik lees nu een tijdje je blog, nadat een collega mij erheen verwees, sindsdien lezen we beide met plezier naar je blog, en is een vaakvoorkomende vraag "Heb je de nieuwe Jan Rein al gelezen?"
BeantwoordenVerwijderenIk ben een stille lezer en normaal post ik ook geen antwoorden, ik hoop dat je na al deze enthousiaste reply's toch doorgaat..
Met vriendelijke groeten uit Zuid Limburg :)
Ik vind dit persoonlijk erg jammer, ik schok een beetje toen ik de laatste zin las.
BeantwoordenVerwijderenWel vind ik de keuze erg begrijpelijk, alleen zal ik de verhalen wel missen...
Ja Daaag !!!,
BeantwoordenVerwijderenHet zal toch niet.
Als je gem van reakties iets om hoog probeert te krijen is dat bij deze gelukt en dus gaan we lekker door, JR !!.
Toch ??
nou dan mogen wij toch ook wel alsnog reageren ook al weten we nu 2 dagen later dat je toch door gaat. WE WANT MORE !!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenEn dat geheimhouding dat hebben wij weer gedaan natuurlijk met ons tipje van die sluier af te gooien en jouw absolute zwijgplicht af te dwingen.......
Boehoeeeee!!!
BeantwoordenVerwijderenIk stem tegen!
groet, Dorien