meergranenrijst commercial

De Meern. Tijdens het opruimen van de zolder kwam ik een, door Boudewijn Büch gesigneerd, boekwerkje tegen met daarin alle informatie over de Lassie Meergranenrijst commercial die we hebben opgenomen op 16 augustus 1998. Ik dacht dat het unieke draaiboek, storyboard en callsheet kwijt was. Het zat echter in een verhuisdoos tussen oude LP’s en mijn zwemdiploma’s.
De meergranenrijstspot is de enige echte commercial die ik ooit gedraaid heb. Ik was erbij, omdat ik op dat moment de vaste cameraman van Boudewijn was en ze de draaistijl van zijn programma wilden kopiëren.
Het was de eerste van wat een hele serie commercials voor Lassie moest worden. Boudewijn vertelde me dat hij 50.000 gulden per spot kreeg. Maar ja, Boudewijn zei wel meer. Zo ving ik ook ergens op dat de opdrachtgever ongeveer twee ton in guldens had betaald voor dit filmpje van dertig seconden. In mijn ogen oplichterij, maar de mensen uit de commercialbusiness deden alsof het heel gewoon was om veel meer te vragen dan strikt noodzakelijk. Als we maar in staat waren om de klant een goed gevoel te geven.
Daarom had de productiemaatschappij het hele graanveld opgekocht. Dan kon de boer niet per ongeluk voor de opname besluiten het te maaien en mochten wij het halve veld plat trappen. Ook was er naast het Nederlandse team een hele Franse productieploeg ingehuurd. 
Ik werd een beetje moedeloos van de poppenkast. Er liepen veel te veel mensen op de set en iedereen wilde zijn of haar geld waar maken. Zo kon het gebeuren dat we drieënzeventig takes opnamen, terwijl de beste versie bij de eerste tien zat. Ik was ook niet gewend aan setdressers, mannen met reflectieschermen, make-up, stylistes, art directors, copy writers, rtv producers en location managers. En de regisseur noemde zichzelf D.O.P. (Die Oh Pie = director of photography), wat licht overdreven was voor een filmpje dat uit één shot bestond en waarvoor ik het loopje had bepaald. 
De meeste types waren in mijn ogen overbodig, want ze wilden de stijl van De Wereld van Boudewijn Büch. Dus als we met ons gebruikelijke ploegje van vier personen in dat graanveld hadden gestaan was het resultaat waarschijnlijk hetzelfde geweest. Nu moesten we die mannen met reflectieschermen op afstand houden en voortdurend in overleg met mensen die dachten dat Boudewijn een heel ander programma maakte.
Gelukkig was mijn sympathieke collega Roel Deen erbij. Hij was mee als second unit, maar had veel meer ervaring op dit vlak dan ik. Van hem heb ik op deze dag veel geleerd. Vooral dat het belangrijk is om geduldig te blijven. Ik had van hem nog veel meer willen leren, maar helaas is hij niet veel later overleden.
Boudewijn en ik waren op dat moment dikke maatjes. We hadden net een reis naar Frankrijk en Zwiserland achter de rug en zouden een paar dagen later vertrekken naar Italië. Hij had feilloos in de gaten dat ik aan het eind van de dag helemaal afgedraaid was en dat ik me begon te storen aan het feit dat die commecialboys nogal neerkeken op een ‘gewone’ televisieploeg. Maar als dank voor mijn inzet signeerde hij het draaiboek met de legendarische woorden: “Goed bewaren. Het wordt nog een keer veel geld waard.”
Nou denk ik niet dat ik dit unieke exemplaar weg doe, maar ik ben wel benieuwd of er geïnteresseerde Boudewijn Büch verzamelaars zijn die het willen hebben en wat een gek er voor geeft...

(Deze foto is bewerkt. Ik heb een paar namen weggepoetst.)