Hilversum. Helden zijn het. Mijn collega’s die in het bakje van een zijspanmotor kruipen om op het ijs rijdende beelden te maken van schaatswedstrijden. Het is steenkoud, loodzwaar, hartstikke moeilijk en niet ongevaarlijk.
In het verleden zagen we al eens zo’n motor live op een strobaal afglijden, het verhaal van Herbert Dijkstra en het bruggetje is bekend en ik herinner me het helikopterbeeld waarin te zien was dat de motor in de finale van de laatste Elfstedentocht iemand uit het publiek niet meer kon ontwijken. Sinds gisteren komt daar het avontuur bij van twee zeer gewaardeerde collega’s die met de motor dwars door het ijs zakten tijdens het NK Marathon op natuurijs. De heren zijn er gelukkig goed vanaf gekomen. Met de schrik in de benen, wat schaafwonden en een ijskoud nat pak.
Ik was niet in Lelystad. Helaas. Maar geïnteresseerd in alle details zocht ik vanmorgen op het net naar foto’s van het incident. Per ongeluk stuitte op een forum waar nozems ongenuanceerde reacties hadden geplaatst. Woorden als ‘onvoorzichtig’ en ‘dom’ kwamen voorbij. Dat irriteerde me mateloos.
De mannen van MBS (Mobile Broadcast Services) gaan altijd super voorzichtig en goed doordacht te werk. Met name de motorrijders hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zullen nooit gekke fratsen uithalen. Ook de cameramensen weten precies waar ze mee bezig zijn en proberen zo beslagen mogelijk ten ijs te komen. Over de risico’s is nagedacht. Maar het is en blijft ongewoon werk. Je kan in dit soort situaties niet alles voorzien.
Wat de cameramensen en motorrijders op het ijs doen is geweldig. Je ziet het er misschien niet aan af, maar zij leveren -net als de schaatsers- topprestaties. Alleen op deze manier kunnen wij in de huiskamer genieten van unieke evenementen als een Elfstedentocht of het NK op natuurijs. Die wedstrijden gaan zo pas echt leven, want als je het niet kan volgens is het een stuk minder interessant. Ik denk zelfs dat deze tv-beelden een wezenlijk onderdeel zijn van onze nationale winterbeleving. Daarom moeten mijn collega’s wel in dat zijspanbakje stappen.
Wat we gisterenmiddag vanaf de Oostvaardersplassen zagen was weer prachtig. Wat mij betreft goed voor professioneel kippenvel. En reken maar dat die gasten geen gemakkelijke opdracht hadden. In de kou besloeg het vizier van de helm, vroor de damp van hun adem vast aan de lens en de gevoelstemperatuur was schrikbarend laag. Maar ze deden het graag. Tot het mis ging.
De kans dat we dit jaar nog een Elfstedentocht krijgen is misschien klein. Mocht het toch zover komen, dan stappen de cameramensen en motorrijders weer op. Als heel Nederland aan de buis gekluisterd zit moeten we heel even denken aan die mannen op de motoren. Dat zijn wat mij betreft de ware ijsheiligen.
In het verleden zagen we al eens zo’n motor live op een strobaal afglijden, het verhaal van Herbert Dijkstra en het bruggetje is bekend en ik herinner me het helikopterbeeld waarin te zien was dat de motor in de finale van de laatste Elfstedentocht iemand uit het publiek niet meer kon ontwijken. Sinds gisteren komt daar het avontuur bij van twee zeer gewaardeerde collega’s die met de motor dwars door het ijs zakten tijdens het NK Marathon op natuurijs. De heren zijn er gelukkig goed vanaf gekomen. Met de schrik in de benen, wat schaafwonden en een ijskoud nat pak.
Ik was niet in Lelystad. Helaas. Maar geïnteresseerd in alle details zocht ik vanmorgen op het net naar foto’s van het incident. Per ongeluk stuitte op een forum waar nozems ongenuanceerde reacties hadden geplaatst. Woorden als ‘onvoorzichtig’ en ‘dom’ kwamen voorbij. Dat irriteerde me mateloos.
De mannen van MBS (Mobile Broadcast Services) gaan altijd super voorzichtig en goed doordacht te werk. Met name de motorrijders hebben een groot verantwoordelijkheidsgevoel en zullen nooit gekke fratsen uithalen. Ook de cameramensen weten precies waar ze mee bezig zijn en proberen zo beslagen mogelijk ten ijs te komen. Over de risico’s is nagedacht. Maar het is en blijft ongewoon werk. Je kan in dit soort situaties niet alles voorzien.
Wat de cameramensen en motorrijders op het ijs doen is geweldig. Je ziet het er misschien niet aan af, maar zij leveren -net als de schaatsers- topprestaties. Alleen op deze manier kunnen wij in de huiskamer genieten van unieke evenementen als een Elfstedentocht of het NK op natuurijs. Die wedstrijden gaan zo pas echt leven, want als je het niet kan volgens is het een stuk minder interessant. Ik denk zelfs dat deze tv-beelden een wezenlijk onderdeel zijn van onze nationale winterbeleving. Daarom moeten mijn collega’s wel in dat zijspanbakje stappen.
Wat we gisterenmiddag vanaf de Oostvaardersplassen zagen was weer prachtig. Wat mij betreft goed voor professioneel kippenvel. En reken maar dat die gasten geen gemakkelijke opdracht hadden. In de kou besloeg het vizier van de helm, vroor de damp van hun adem vast aan de lens en de gevoelstemperatuur was schrikbarend laag. Maar ze deden het graag. Tot het mis ging.
De kans dat we dit jaar nog een Elfstedentocht krijgen is misschien klein. Mocht het toch zover komen, dan stappen de cameramensen en motorrijders weer op. Als heel Nederland aan de buis gekluisterd zit moeten we heel even denken aan die mannen op de motoren. Dat zijn wat mij betreft de ware ijsheiligen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.