publiekshots (1)

Ermelo. Smaken verschillen, maar ik heb niets met close publiekshots. Het boeit mij niet wie er in de studio zit te klappen tijdens een talkshow of welke beroemdheden er op de tribune zitten bij een voetbalwedstrijd. Het doet niet ter zake dat er een dozijn (ingehuurde) modellen op de eerste rij staat tijdens de registratie van een Stones concert. Ik hoef ze niet te zien. Dat de zaal lacht bij een cabaretier wil ik horen, alleen hoef ik niet zo nodig te zien wie daar zit. Dat er sfeer is moet je voelen in shots, maar bespaar me de platte, slecht uitgelichte close-ups van het publiek.
Er zijn regisseurs die publiekshots schakelen om het schakelen. Ze luisteren daardoor ook vaak slechter naar de inhoud van het programma. Soms hebben televisiemakers niet in de gaten dat het spannender kan zijn om te kijken naar een presentator, gast, cabaretier, sporter of muzikant die reageert op de reacties uit het publiek. 
Ik zal het even uitleggen.
De cabaretier maakt een grap. Dan hoef ik geen lachende mensen te zien in de zaal. Liever een close-up van de grappenmaker, waarin ik zie hoe hij reageert op zijn publiek. Hoe neemt hij het applaus in ontvangst of wat doet hij als de grap niet begrepen wordt. Zo ook tijdens een talkshow. Vaak zijn publiekshots afleidend en halen ze de kijker uit het gesprek. 
Na een mooi doelpunt ben ik niet geïnteresseerd in juichende hooligans, maar wil ik de reacties zien van spelers, de trainer en de teleurstelling bij de tegenpartij. Hoe kort het publiekshot ook is; ik geloof het wel.
En als je dan persé publiek wil schakelen, dan liever geen close shot. Zelfs niet als het gaat om een extreem mooi meisje. Want dan ga ik me afvragen wie dat is en waarom ze in beeld komt. Meestal is het vooral uit geiligheid van de cameraman en regisseur. Tenzij het de vriendin van de speler is, zij net een miskraam heeft gehad en wij allemaal op de hoogte zijn van de schokkende details rondom dit drama. Of het meisje dat de doelpuntenmaker een paar weken eerder heeft verkracht op een hotelkamer. Dàn is het functioneel.
Zelfs tijdens de inauguratie van Obama schakelde de regisseur op belangrijke momenten naar shots van Amerikanen in het publiek. Daar zal zeker over nagedacht zijn, maar ik vond het niks. En bovendien riskant, want je zal maar iets cruciaals missen op het podium.
Wat dat betreft ben ik meer voor een basale registratie. 
Gisteren filmden we het optreden van een bandje in het altijd gezellige Ermelo. Het was sfeervol en erg gezellig. De muzikanten gingen uit hun dak en voor het podium stonden mensen te dansen. Dan is de eerste reactie van veel cameramensen en regisseurs om dat te filmen, maar voor mij hoeft dat dus niet. Blijf bij de mensen waar het om draait, de band, en laat zien hoe leuk zij het vinden dat de zaal los gaat. In een totaalshot of getrokken shot zie je ook dat de meute mee doet. 
Een smaakkwestie.