Beugen. Natuurgebied De Vilt wordt onder handen genomen. De waterhuishouding is er niet in orde. En omdat deze ‘natte natuurparel’ zo waardevol en uniek is zijn het Waterschap, Brabants Landschap, de Gemeente Boxmeer en Provincie Brabant momenteel druk met een zogenaamde reconstructie.
Daarvoor moeten bomen worden geveld, delen van het terrein worden afgeplagd, struiken weggehaald en sloten uitgegraven. Ook de sliblaag op de waterbodem zal worden verwijderd. Als het over een tijdje klaar is zal het water van De Vilt een stuk helderder worden en de natuur veel gevarieerder. Precies zoals daar het ooit -lang geleden- was.
Dit is een interessant project in verschillende opzichten.
In 2007 filmde ik de zogenaamde nulsituatie. Hoe het was. Dat hebben we onder andere vanuit een helikopter gedaan. Inmiddels is er veel gebeurd en deze winter zijn de werkzaamheden in volle gang. Daarom ben ik er vandaag weer eens gaan kijken. Natuurlijk gewapend met camera en statief.
De beelden die ik gemaakt heb kunnen schokkend zijn voor natuurliefhebbers die niet weten waar de beheerders van dit gebied mee bezig zijn. Motorzagen, grijpers en shovels. Het is best erg om te zien hoe grote bomen verdwijnen en hele struwelen worden weggehaald. Maar dat is noodzakelijk, zo is mij uitgelegd door deskundigen.
Op het water was de zogenaamde WaterKing aan het werk. Een drijvende kraan, waarvan er maar een stuk of drie in Nederland zijn. Het gevaarte is uitermate geschikt voor het soort werk dat hier gedaan wordt. Daarom kwam hij ook in beeld.
En of ik misschien ook een paar shots aan boord durfde te maken? Alsof ik een bange cameraman ben. Ze moesten eens weten aan welke apparaten ik allemaal gehangen heb met een camera op mijn nek.
Dus klom ik aan boord van de WaterKing. Een grote groene kraan met twee rupsbanden rond gigantische drijvers. Het ding was spekglad van leem, water, olie en ijs. En vervolgens reden we over het nog half bevroren water van De Vilt richting een bosje dat verwijderd moest worden.
Ik kon me alleen vast houden aan een dunne stang die ook nog eens aan de kant van mijn camera zat. Heel stabiel vond ik het niet. Zo nu en dan zakten we zo ver weg dat de rupsbanden helemaal onder water waren. Als ik weg zou glijden was dat niet alleen levensgevaarlijk, maar ook ijskoud. Daar had ik niet veel zin in.
Na vijf minuten had ik genoeg materiaal. Alleen hoorde de kraandrijver me niet. Voor hij in de gaten had dat we wat mij betreft terug naar de kant konden, waren we een klein kwartier verder.
Nu kan ik wel zeggen dat ik een van de weinigen ben die ooit on-board shots heeft gemaakt vanaf een WaterKing.
Daarvoor moeten bomen worden geveld, delen van het terrein worden afgeplagd, struiken weggehaald en sloten uitgegraven. Ook de sliblaag op de waterbodem zal worden verwijderd. Als het over een tijdje klaar is zal het water van De Vilt een stuk helderder worden en de natuur veel gevarieerder. Precies zoals daar het ooit -lang geleden- was.
Dit is een interessant project in verschillende opzichten.
In 2007 filmde ik de zogenaamde nulsituatie. Hoe het was. Dat hebben we onder andere vanuit een helikopter gedaan. Inmiddels is er veel gebeurd en deze winter zijn de werkzaamheden in volle gang. Daarom ben ik er vandaag weer eens gaan kijken. Natuurlijk gewapend met camera en statief.
De beelden die ik gemaakt heb kunnen schokkend zijn voor natuurliefhebbers die niet weten waar de beheerders van dit gebied mee bezig zijn. Motorzagen, grijpers en shovels. Het is best erg om te zien hoe grote bomen verdwijnen en hele struwelen worden weggehaald. Maar dat is noodzakelijk, zo is mij uitgelegd door deskundigen.
Op het water was de zogenaamde WaterKing aan het werk. Een drijvende kraan, waarvan er maar een stuk of drie in Nederland zijn. Het gevaarte is uitermate geschikt voor het soort werk dat hier gedaan wordt. Daarom kwam hij ook in beeld.
En of ik misschien ook een paar shots aan boord durfde te maken? Alsof ik een bange cameraman ben. Ze moesten eens weten aan welke apparaten ik allemaal gehangen heb met een camera op mijn nek.
Dus klom ik aan boord van de WaterKing. Een grote groene kraan met twee rupsbanden rond gigantische drijvers. Het ding was spekglad van leem, water, olie en ijs. En vervolgens reden we over het nog half bevroren water van De Vilt richting een bosje dat verwijderd moest worden.
Ik kon me alleen vast houden aan een dunne stang die ook nog eens aan de kant van mijn camera zat. Heel stabiel vond ik het niet. Zo nu en dan zakten we zo ver weg dat de rupsbanden helemaal onder water waren. Als ik weg zou glijden was dat niet alleen levensgevaarlijk, maar ook ijskoud. Daar had ik niet veel zin in.
Na vijf minuten had ik genoeg materiaal. Alleen hoorde de kraandrijver me niet. Voor hij in de gaten had dat we wat mij betreft terug naar de kant konden, waren we een klein kwartier verder.
Nu kan ik wel zeggen dat ik een van de weinigen ben die ooit on-board shots heeft gemaakt vanaf een WaterKing.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.