de prins

Den Haag. Op het Malieveld vraagt een klein vrouwtje met Indisch uiterlijk, waarom de pers zo massaal staat te wachten voor een gesloten witte tent. Voor iemand antwoord kan geven komt ZKH Prins Willem Alexander naar buiten. Mensen beginnen spontaan te klappen en te joelen. Fototoestellen in alle soorten en maten klikken. Camera’s snorren. Onze toekomstige koning moet lachen om de hartelijke ontvangst en beweegt zich ontspannen in de richting van het volk. Zijn beveiligers vinden dit zichtbaar minder relaxed.
De kroonprins gaat een rondje maken tussen de Veteranen en hun families. Wij volgen hem op de voet. Niet dat we veel beeld nodig hebben voor de uitzending vanavond, maar je weet nooit. Hier loopt de prins. Mocht er iets gebeuren, dan is het belangrijk dat we het hebben.
Binnen vijf minuten heb ik een paar ontmoetingen met veteranen gedraaid en heeft de geluidsman twee aardige uitspraken van Willem Alexander opgevangen. We kunnen iets meer afstand nemen.
Het is geweldig om te zien wat er met mensen gebeurt als de kroonprins opeens naast ze staat. De een wordt bloednerveus, anderen beginnen gelijk een praatje. De meeste mensen willen eigenlijk het allerliefst met hem op de foto, als bewijs voor thuis. 
Ik moet lachen om de opmerkingen die gemaakt worden. Veel mensen hebben niet in de gaten dat ze wel heel luid en duidelijk spreken. Ook de prins zal de meeste opmerkingen horen en dat is lang niet altijd de bedoeling.
Qua temperatuur heb ik medelijden met de man. Hij draagt een dik uniformjasje en een pet, terwijl het super benauwd is. Vervolgens is het ook nog dringen en duwen om hem heen. Het is niet gek dat hij halverwege zijn rondje een blikje cola naar binnen giet. De biertjes die hem worden aangeboden slaat hij vriendelijk af. Ik kan me niet voorstellen dat hij er geen trek in heeft, maar imagotechnisch kan hij zich op dit moment geen alcohol permitteren. 
En dan die beveiligers. Een stuk of tien agenten, ik denk vijf persoonsbeveiligers en nog wat oud mariniers vanuit de organisatie doen hun uiterste best om te beschermen wat er te beschermen valt. In principe is het een kansloze missie. Als er een gek rondloopt die zich niet druk maakt om de gevolgen van een zieke daad, dan kan deze hier fluitend toeslaan. Gelukkig gebeurt dat niet. 
Toch zou ik voor geen goud met de prins willen ruilen. Ik vond één carnavalsseizoen (toen ik 11 was) meer dan voldoende. Altijd dat gedoe, het getrek en die drukte om je heen. Alle poeha. De mensen die je mogen rondleiden die zo formeel zijn. De pers, de beveiligers, de handjes, de fotomomentjes en het afbreukrisico. Als er iets gebeurt, haalt dat de voorpagina’s. Alles wat je zegt wordt gewogen. Ben je even een beetje dom, dan hang je.
Maar de prins maakt op mij een verpletterende indruk. Dit doet de man professioneel en goed. Hij is lief voor de mensen, heeft humor en komt geïnteresseerd over. Ik denk dat hij deze middag een paar honderd mensen dolgelukkig maakt en ze voor de komende weken een goed verhaal mee geeft.
Na een uurtje is hij er vanaf. Willem Alexander kan snel naar vrouw en kinderen. Korte broek aan en biertje uit de koelkast. BBQ aansteken en lekker in de tuin hangen. De klus is geklaard. Alleen voor de cameraman is het jammer dat er niks spectaculairs is gebeurt. Vandaag geen shots voor het jaaroverzicht.