steadicam

Amsterdam. ‘Here’s Johnny!’ Zeg Steadicam en ik moet aan The Shining denken. Zeker deze week toen we door de lange gangen van een ziekenhuis holden met de camera op zo’n gestabiliseerde arm, bevestigd aan een harnas.
Niet ik was de operator, maar vriendje Patrick van Weeren. Wat hij allemaal met een Steadicam kan is ongekend. Traplopen zonder schokken, de camera voor iemand uit laten glijden of prachtig om een persoon heen draaien. Patrick was ook een van de eerste Steadicammers die met dit apparaat op een zogenaamde handsfree segway stapte. Een elektronisch karretje waarmee hij fantastische bewegingen maakt.
Ik had de eer om twee dagen zijn focus puller te zijn. In gewoon Nederlands is dat het bijhouden van de scherpte. Want een goede Steadicam-operator kan veel, maar voor scherpte en diafragma heeft hij een assistent nodig. Dat alleen al is een vak op zich. 
Voor mij even wennen, omdat ik gewend ben om in een zoeker te kijken. Nu moest ik afstanden schatten, me houden aan afgesproken merktekens en als het even kon meekijken op de monitor van de Steadicam. Het gaf mij wel de gelegenheid om eens te ontdekken wat de mogelijkheden en onmogelijkheden van de Steadicam zijn. 
Wat wij wilden was een ER-achtig of een CSI-achtig sfeertje. Shots die anders zijn dan de standaard dingen die we vanaf statief of de schouder kunnen maken. Dat lukte heel goed, maar gebruik maken van een Steadicam kost ook extra tijd. Het vraagt bovendien meer inspanningen van de belichter, omdat je nergens statieven neer kan zetten. Het belangrijkste is misschien wel dat je nog beter moet bedenken wat je wil voor je begint met draaien.
‘Wil je het nog eens proberen?’ vroeg Patrick, na afloop van de intensieve draaidagen. Daarna klikte hij voor de derde of vierde keer in mijn leven het harnas om mijn lijf. Ik moest buigen om de arm met camera aan te haken. Voorzichtig stapte ik door de gang van het AMC. Een zogenaamd kermisrondje.
Het lijkt kinderlijk eenvoudig, maar natuurlijk is het bedienen van de Steadicam een vak apart. Ik denk dat ik een stabieler shot had kunnen maken zonder dit geavanceerde apparaat. Dat zegt vooral veel over de mate waarin ik verkrampte. Het is loodzwaar.
Neem van mij aan dat niemand de Steadicam in een keer kan bedienen. Ook een simpele workshop is niet voldoende. Het vergt maanden-, misschien wel jarenlange training. Je moet het bijhouden en in een buitengewoon goede conditie zijn. Dit is specialistenwerk, alleen weggelegd voor de ware Steadicamfreaks.
Toevallig stond er zo een naast me en wat was ik blij toen hij me verloste van dit prachtige speeltje.