Utrecht. De kraamhulp is weg. Na zes dagen hield ze het voor gezien. Wij zijn geslaagd voor de opfriscursus en het huis was piekfijn aan kant. Sinds twee jaar (de vorige periode van kraamhulp in dit huishouden) hadden de badkamer en onze toiletten niet zo geblonken.
Vanaf nu moet ik zelf weer van de roze wolk afdalen om muisjes van de vloer te zuigen, pamperemmers te legen en wasjes te draaien. Dat valt nog niet mee.
Papa rent de hele dag. Van de winkel naar de vuilnisbak, langs welriekende poepluiers en het gasfornuis. Tussendoor smeer ik beschuitjes voor kraambezoek en hang ik getooid met fotocamera en homevideo de gezellige huisvader uit.
Dit doe ik met mijn zoon als een blok aan het been. Papa is momenteel zijn alles. Ik mag niet uit het gezichtsveld verdwijnen. Als het even kan moet papa ‘tillen’. Dan doe ik het huishouden met één arm. Op de andere zit Art.
Het is dankbare bezigheid, maar dodelijk vermoeiend. Nog even en ik snak weer naar mijn werk.
Ondertussen worstel ik ook nog met gecompliceerde opvoedingsthema’s. Buiten in de speeltuin spreek ik mijn zoon bestraffend toe als hij met zand gooit, maar even later schotel ik hem, voor het slapen gaan, een verhaal voor van Klaas Vaak. Die doerak strooit alles en iedereen zand in de ogen. Hoe consequent moet je nou zijn? We hebben het boekje maar even op de gang gezet. Vanaf morgen strooit Klaas met toverpoeder ofzo...
Het leven van de huisman is niet eenvoudig. Ren je rot! Tijd om intensief van mijn dochter te genieten is er nauwelijks. ‘Komt nog’, spiegelt mijn lieve lief me voor. Zij kan uren tutten en turen. Pas als een mosterdgeel poepluiertje verschoond moet worden mag ik me ermee bemoeien.
Al na een week vraag ik me af wanneer het rustiger zal worden. Over weken, maanden of jaren? En hoe krijg ik weer grip op de zaak?
Ach, wat ik eigenlijk wil, is een kraamhulp for life!
Vanaf nu moet ik zelf weer van de roze wolk afdalen om muisjes van de vloer te zuigen, pamperemmers te legen en wasjes te draaien. Dat valt nog niet mee.
Papa rent de hele dag. Van de winkel naar de vuilnisbak, langs welriekende poepluiers en het gasfornuis. Tussendoor smeer ik beschuitjes voor kraambezoek en hang ik getooid met fotocamera en homevideo de gezellige huisvader uit.
Dit doe ik met mijn zoon als een blok aan het been. Papa is momenteel zijn alles. Ik mag niet uit het gezichtsveld verdwijnen. Als het even kan moet papa ‘tillen’. Dan doe ik het huishouden met één arm. Op de andere zit Art.
Het is dankbare bezigheid, maar dodelijk vermoeiend. Nog even en ik snak weer naar mijn werk.
Ondertussen worstel ik ook nog met gecompliceerde opvoedingsthema’s. Buiten in de speeltuin spreek ik mijn zoon bestraffend toe als hij met zand gooit, maar even later schotel ik hem, voor het slapen gaan, een verhaal voor van Klaas Vaak. Die doerak strooit alles en iedereen zand in de ogen. Hoe consequent moet je nou zijn? We hebben het boekje maar even op de gang gezet. Vanaf morgen strooit Klaas met toverpoeder ofzo...
Het leven van de huisman is niet eenvoudig. Ren je rot! Tijd om intensief van mijn dochter te genieten is er nauwelijks. ‘Komt nog’, spiegelt mijn lieve lief me voor. Zij kan uren tutten en turen. Pas als een mosterdgeel poepluiertje verschoond moet worden mag ik me ermee bemoeien.
Al na een week vraag ik me af wanneer het rustiger zal worden. Over weken, maanden of jaren? En hoe krijg ik weer grip op de zaak?
Ach, wat ik eigenlijk wil, is een kraamhulp for life!
Ik woon met één samen!! Maar zij verwacht van mij ook af en toe dat ik de was doe... Overigens is het een nobele baan, kraamverzorgster. Tussen het voorlichten en aan kant houden van het huis heeft mijn meisje ook al eens het leven van een versgeborene mogen redden. Gelukkig stond ze toen even niet met de pleeborstel in de pot ;-)
BeantwoordenVerwijderenDit is de wens van alle vaders!Sterkte en succes ,o-Marein
BeantwoordenVerwijderenTja, het leven gaat in de levensperiode waarin je nu bent beland inderdaad alleen nog maar over poepluiers, muisjes, beschuiten, borstvoeding, slapeloze nachten, zware volle badjes, dat moeten weer lege badjes worden, slaapjes, speentjes, billendoekjes, wasjes, plasjes, slabbers, potjes, bezoek, vitamine tabletjes, fruithapjes, tuitbekers, consultatiebureaubezoekjes (leuk voor galgje), mondjes poetsen, nog meer poepluiers, oppas, huiltjes, lachjes en zo kan ik nog hééééél lang doorgaan.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig komt er over enkele jaren ook weer een rustige tijd. Als de kids naar school gaan, waar ze altijd hulpvaardige ouders kunnen gebruiken, naar scouting, tennisles, zwemles, voetbal, hockey, knutselclub, bij vriendjes spelen .....
En dan mag jij taxi chauffeur spelen.
Maar geef nooit op, ik weet dat je het kan en jij weet waar je het voor doet.
Dikke kus, Karin
ps:superfoto !!
Inmiddels zijn mijn zonen (16 en 13) de luiers ruimschoots ontgroeid. Daarom heb ik twee sets blauwe nummer platen aan kunnen schaffen. Ze hebben een leuke hobby (muziek) maar die bandleden moesten niet zo ver weg wonen en de versterkers wat kleiner zijn.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig kun je de poepluiers nog te voet wegbrengen!