de harp en de volvo

Hilversum. De Volvo, zo’n oude 740 Estate, rijdt door de straten van Hilversum. De harpiste achter het stuur en een cameraman achterin. Voor het vervoer van de harp is de bank plat geklapt. Er liggen kussens van een oude tuinset op de bodem, niet dat dit prettiger zit. 
De cameraman moet zich goed in evenwicht houden, want het is niet de bedoeling dat hij met zijn dikke lijf bovenop de harp kiept. In de bochten en op rotondes (wat heeft Hilversum veel rotondes!) is het best spannend. Vooral omdat de harpiste even gepassioneerd rijdt als dat ze harp kan spelen. Of zou deze Volvo geen remmen hebben?
Hij probeert een close-up van haar ogen te maken, gefilmd door de binnenspiegel van de auto. Telkens als het beeld net scherp is vliegen ze door de bocht, mindert zij abrupt vaart of trekt ze plotseling op. Hij kan er wel om lachen. 
Het is 47 graden in de kofferbak. Zweet loopt in straaltjes over zijn rug. De druppels staan op het voorhoofd. Zij heeft een raampje open, maar voor de frisse lucht de achterkant van deze grote bak heeft bereikt is het een warme föhn.
Zijn linker been slaapt inmiddels. Nog even en ook het rechter been is verdoofd. Met de rechter arm probeert hij de camera op zijn schouder te houden en met de linker hand heeft hij krampachtig een beugeltje vast waar normaal gesproken de achterbank in vast klemt.
Hoe duur zou die harp zijn? Biedt de hoes voldoende bescherming als het in de volgende bocht echt mis gaat? En waarom valt de camera toch telkens uit als de accu ergens tegenaan stoot?
Nog even en dan zijn ze weer bij de harpiste thuis. Daar krijgt hij vast een glaasje water. Zij zal voor hem spelen, als de harp niet beschadigd blijkt te zijn. En hij neemt het voor haar op, mits de camera het nog doet.