regenhoes

Rotterdam. Nu ik het toch over de basisuitrusting van de cameraman heb zal ik gelijk even het fenomeen ‘regenhoes’ behandelen. Hebben we dat ook gehad.

In principe hoort bij elk type camera een aparte regenhoes en die zal de komende maanden weer vaker tevoorschijn getoverd worden. Tegen regen, spatwater of sneeuw, maar zo’n beschermjas is ook noodzakelijk op plekken waar mafkezen meer bier kopen dan ze op kunnen en daar waar het gebruikelijk is om champagne niet te drinken, maar ermee te douchen.
Zo’n regenhoes is over het algemeen exact op maat gemaakt, met openingen voor essentiële knopjes, lens, microfoon, viewer, accu en handvat. Het komt er op neer dat een cameracover vooral bestaat uit stroken klittenband, ritsjes en gaten. Ze zijn zo multifunctioneel dat je goed moet kijken om voor, achter, boven en onder uit elkaar te houden. Wie niet op tijd begint met zijn regenhoes bij een gemiddelde herfstbui, kan de camera weggooien. Eigenlijk zijn die hoezen ook helemaal niet tegen de regen. Het zijn stiekem intelligentietests voor beginnende cameramensen.
Of laat dat ‘beginnend’ maar weg. Na vijftien jaar worstel ik nog steeds met alles wat regenhoes heet. De vorige week was ik op pad voor Vroege Vogels en leek het bij vlagen al oktober. Opeens was de regenhoes nodig en stond ik in een bushokje te klungelen en te prutsen alsof het mijn eerste keer was. En gisteren werkte ik voor de firma Viditech. Zij hebben prachtige hoezen, met extra ritsen om deze nog cameraman-vriendelijker te maken, maar ik ben een half uur bezig geweest met het aankleden van drie grote camera’s. Dat zegt overigens niks over Viditech, maar alles over mij en mijn aversie tegen de regenhoes.
De beste bescherming voor apparatuur wordt nog altijd geproduceerd door de firma Komo. Als het echt slecht weer wordt kan je beter aan de slag met een vuilniszak en een rolletje gaffertape. Maar uiteindelijk helpt niks. Ja, een onderwaterhuis, maar dat is een ander verhaal. Als het keihard blijft hozen sluipt het vocht uiteindelijk in de lens en de body en houdt het een keer op. Toch zijn er nog altijd regisseurs en verslaggevers die een beetje verrast kunnen reageren als na een hele dag werken in de stromende regen de camera het begeeft en zij hun filmpje niet kunnen afmaken. 
‘Er zat toch een regenhoes omheen?’ Riep het vorig jaar een verbaasde cineast, terwijl hij even daarvoor nog had lopen klagen over een doorweekte onderbroek.
Bij verschillende facilitaire bedrijven proberen ze de camera’s mooi te houden met een hoes die beschermt tegen krassen of stof en waar een regenhoes in zit voor het geval dat het plotseling gaat druppelen. De firma Portabrace is nogal populair op dit gebied. Maar het werkt toch niet lekker. Als het even kan verdwijnt de hoes in de camerakist. Cameramensen worden nou eenmaal niet vrolijk van beschermjasjes. Die zitten nooit helemaal passend, gaan lubberen of stinken en je kan toch niet overal even gemakkelijk bij. Hoe goed er ook over is nagedacht, ze moeten de boel afschermen.
Eigenlijk hoor je niet te filmen in de regen of op plekken waar ze met bier smijten. Het zou verboden moeten worden.