van onze speciale verslaggever

Utrecht. Het is prettig als in drukke tijden lezers van deze blog een beetje meedenken. Wanneer ik met een lichte vorm van writersblock zit is het fijn als iemand een verzoeknummer aanvraagt. En deze week kreeg ik een mail van collega Ad Testers (ik weet niet zeker of ik hem ken) die een mooi verhaal eerlijk heeft opgeschreven. Het kan zo op de blog. Dus waarom niet?

Beste Jan Rein,

Ik zit op dit moment op een hotelkamer mezelf te vervelen, kwam op je site uit en las een verhaaltje over camera-blunders. Ik heb er nog wel eentje over mijn meest belangrijke opname ever!
Op een dag moest ik voor Hart van Nederland naar Scheveningen. Milosevic was gearresteerd en onderweg naar Nederland. Ik was de cameraman die dat voor SBS6 moest vastleggen. Zo gezegd zo gedaan. Als een speer naar Den Haag, want ik wilde natuurlijk niet te laat komen.
Nou, dat was ik zeker niet.
Urenlang stonden we met z'n allen voor de gevangenispoort. Zeker twintig cameramensen en een zwik fotografen. Komt er een man naar me toe, een omwonende van de gevangenis.
"Wat gebeurt er hier eigenlijk allemaal?", vroeg hij in het algemeen.
Ik zei hem dat we stonden te wachten op Milosevic en dat ik dacht dat hij met een helicopter zou komen, in plaats van met de auto, wat de rest dacht.
"O", zei ie; "Daarom hebben ze vanmiddag die kabels weggehaald op de luchtplaats..."
"Asjemenou" dacht ik.
Ik vraag snel of ik met 'm mee kan om dan maar vanaf zijn dak te gaan kijken.
Vond ie geen probleem.
Dus weer een paar uur op het dak gestaan. Een perfecte plek. Zelfs de dikke bomenrij rond de gevangenis liet een steekje vallen, want bij hem stond er geen boom voor de deur.
Opeens toeketoeketoeke; heli-geluid.
Mijn hart gaat tekeer als een gek! Ik druk het opnameknopje in en check wel 10 keer of de camera loopt, houd mijn duim van het knopje weg en probeer rustig te blijven. Ik wist gewoon dat ik de enige was die er nog met een Beta stond.
Ja hoor; daar was ie dan, recht voor mijn neus stapt Milosevic uit de helikopter. Ik wist niet waar ik het zoeken moest, zo blij met de beelden.
Gelijk terug kijken! Ja het staat erop!!!!
Maar tijdens het terugkijken komt er nog een heli aanvliegen.
Hup, snel weer opnemen…
Na tien seconden zegt de dochter des huizes van een jaartje of 13; "Ben je nu niet over je beelden aan het opnemen?"
Ik viel zowat flauw.
Weer terugkijken... Je ziet de heli van Milosevic aankomen, hem uitstappen en naar een grote poort lopen. Deuren gaan open en even later weer dicht. Ze blijven 2 seconden dicht en... Daar is de tweede heli dan...!
#!@^%$#$& Tering-jantje, wat een mazzel zeg.
Even later stopt die opname en zie je Milosevic, met zijn bewakers door een gang lopen.
Ik had gewoon alles nog! Maar dat was wél de laatste keer dat ik iets terug gekeken heb.

Misschien heb je er iets aan. Ik schaam me er nu niet meer voor... ;-)

Ik zeg: Ad bedankt!!!
Dit soort (h)eerlijke verhalen zijn altijd welkom. Het scheelt mij een hoop tijd en dan hoef ik niet iedere keer mezelf een beetje belachelijk te maken...