koning Arthur

Hilversum. Deze site wordt gevreten door jonge honden die graag cameraman willen worden. Regelmatig krijg ik mailtjes. Het gaat van simpele vragen tot verzoekjes van types die een dag mee willen lopen. Ik vind dat leuk, want was zelf ook ooit een trots broekie toen ik een keer met Ivo Palmen mee mocht naar Aalsmeer. 
Deze week kreeg ik een mail van Arthur die ik jullie niet wil onthouden. Zo mooi!

Beste Jan Rein,

Allereerst wil ik zeggen dat ik - als aankomend cameraman - je blog enorm leuk vind om te lezen! Het geeft mij een kijkje in de gedachtegang van een cameraman... heel leerzaam.

Even voorstellen: Ik ben Arthur, 19 jaar en 3e jaars student Fotonica op het ROC A12 (richting videotechniek). Mijn doel is om cameraman te worden, en ik heb er ook veel voor over om dat doel te bereiken. Ik probeer naast de schoolopdrachten die ik krijg, ook zoveel mogelijk projecten buiten school te doen (hoewel dit nog niet erg veel is).
Momenteel loop ik stage. Ik mag regisseren, filmen, en monteren. Ik zit in mijn derde maand, maar nou komt mijn probleem: Ik begin nu te twijfelen over mijn toekomst als cameraman.
Je hebt op je blog wel is dingen geschreven dat talenten veelal beschikken over kwaliteiten als: sociaal vaardig zijn, 10 stappen vooruit kunnen denken.
Nu weet ik van mijzelf dat ik niet de meest sociale persoon ben. Ik doe altijd wel aardig tegen mensen, maar ik heb moeite met 'netwerken' en om mijzelf te profileren. Ik laat tijdens het filmen vaak alles z'n beloop gaan, en durf weinig te regisseren.
Ik wil echt enorm graag cameraman worden en ik ben hartstikke gemotiveerd, maar ik heb het idee dat de buitenwereld dat niet ziet, omdat ik niet zo'n grote bek heb. 
Het rare is dat ik op school juist veel meer regisserend ben en de touwtjes in handen neem. Maar als op mijn stage een collega zegt we doen het zus of zo, dan heb ik moeite om er tegenin te gaan.

Wat denk jij? Is een grote bek echt nodig om verder te komen? En dat ik nog niet echt durf te regisseren, komt dat nog als ik ouder word, of moet dat gewoon in je zitten? Heb je verder nog tips die voor mij nuttig kunnen zijn? 

Alvast bedankt! :)

Vriendelijke groet,

Arthur

Heerlijk eerlijk.
Persoonlijk denk ik dat een jongen die nadenkt over zijn houding en zich daar serieus zorgen over maakt, goed bezig is. Die komt er wel. Echt niet iedereen in Hilversum zit te wachten op cameramensen met een grote bek. 
Als Arthur zo gemotiveerd is als hij zegt, dan zal hij de komende jaren alles in het werk stellen om zijn doel te bereiken. Dan laat hij de camera nooit meer los. Benut hij elk momentje om er even mee te spelen, gaat hij heel kritisch televisie kijken en zal hij fotograferen als een bezetene om te begrijpen wat licht doet. Arthur komt thuis met groene knieën, omdat hij lage standpunten heeft ontdekt. Hij werkt aan zijn algemene ontwikkeling en zoekt bijbaantjes bij lokale, regionale en landelijke televisiezenders. Is nooit te beroerd om hard te werken en kent zijn plek. 
De gemotiveerde Arthur die zijn doel wil bereiken verdiept zich in het medium. Hij weet precies te benoemen wat een mooi gedraaid programma is en kan uitleggen waarom. Sterker nog, hij kent de namen van de cameramensen die er verantwoordelijk voor waren. Van de aftiteling.
Arthur zorgt ervoor dat hij zich kan opstellen als een kameleon. Niet door met alle winden mee te waaien, maar juist omdat hij geïnteresseerd is in mensen. Heeft een (bescheiden) eigen mening, is altijd vriendelijk en vrolijk en voor niets of niemand bang. Hij gaat uit van zijn eigen kracht en weet zeker dat de droom op een dag uit zal komen. 
Over een paar jaar, als hij net iets ouder en wijzer is zien we Arthur terug in Hilversum. Dan komt hij van zijn hobby een beroep maken, met een berg bagage die hij heeft opgedaan door als fanatiek vrijwilliger alles aan te pakken. Van kabelsleper tot decorschilder en van runner tot figurant. Hij kan een beetje monteren, regisseren, produceren, interviewen, geluid en licht, maar hij kent vooral de verschillende soorten camera’s.
Arthur slaapt met een manual of folder. Hij staat op met een programma-idee in zijn hoofd, maakt elke dag minimaal één foto en laat zich niet uit het veld slaan door een bloedmooi meisje dat vindt dat hij meer met zijn passie bezig is dan met haar. 

Studio 2, 1987
Na afloop van de opnamen van KRO's Ook Dat Nog