op vrije voeten

Den Haag. Er zou iemand van het Koninklijk Huis komen. Daarom moesten alle cameramensen en assistenten in de Ridderzaal nette kleding dragen. 
Ik heb maar één strak pak en dat is mijn trouwpak. Een keurig donker kostuum dat sinds anderhalf jaar dienst doet op bruiloften en begrafenissen. Verder heb ik eigenlijk nooit een kostuum aan. Gelukkig is het niet vaak nodig. Maar soms vraagt een opdracht om iets chiquer dan een spijkerbroek. Op zich heb ik daar nooit moeite mee, maar het is wel onhandig tijdens opbouwen en afbreken. Zo wil ik geen winkelhaakje in mijn trouwpak krijgen. 
Het pak lag dus voor de zekerheid in de kofferbak van mijn Bora. Ik droeg een keurige blouse en een donkere katoenen broek. Ook netjes. In principe was dat goed genoeg. Voor de vorm had ik wel mijn trouwschoenen aangetrokken, maar dat bleek een dom plan.
Ik ben niet gewend om op deze schoenen te lopen. Zo vaak heb ik ze nog niet aan gehad. Al lang voordat Maxima binnen was, bij de Innovation Lecture van het Ministerie van Economische Zaken, had ik al spijt. En ik moest nog een paar uur achter mijn camera staan.
Hoe meer ik aan mijn voeten dacht, hoe meer de stugge schoenen irriteerden. Ze knelden zowel links als rechts. Normaal gesproken heb ik soepele Panama Jacks aan of echte bergschoenen. Deftige leren herenschoenen die niet ingelopen zijn, dat is een ander verhaal.
Na een tijdje heb ik die schoenen van ellende uitgetrokken. Op vrije voeten was het veel prettiger werken. En zo kon het gebeuren dat ik op mijn sokken op het hoogpolige tapijt van de Ridderzaal mijn werk deed. Heerlijk! 
Held op sokken.
Niemand die het in de gaten had. De mensen in de zaal waren veel te druk met het programma of met hun iPhones, Blackberry’s en Nokia’s. Ik had nog veel meer kunnen uittrekken, maar dat was niet nodig. Zo goed is de Ridderzaal nou ook weer niet geïsoleerd. 
Alleen Erik, de altijd vriendelijke assistent (die in pak ook door zou kunnen gaan als hoofd beveiliging van de firma Viditech), had het in de gaten toen hij mij kwam voorzien van een glaasje water. Hij was zo aardig om even een foto te maken.