soap

Venlo. Bij Café Central, op de markt in Venlo, heeft een briljant designer zich mogen uitleven tijdens het inrichten van de toiletgroepen. In het ontwerp heeft hij of zij gekozen voor urinoirs waarbij mannen, gezien de plas op de grond, gemakkelijk naast de pot pissen. Sneu voor de schoonmakers. Nog erger is echter de situatie bij het handen wassen. Hier is namelijk gekozen voor een futuristisch fonteinmodel (zie foto) waar onhandige jongens zoals ik gemakkelijk nat gaan.
Ik stond gisteren stom te kijken toen ik na mijn gezeik geen kraantje zag om open te draaien en wat ik ook deed, er kwam geen water. Met mijn voet trapte ik op een knop op de grond, maar dat bleken stomweg de bouten waarmee de bak verankerd was aan de vloer. Ik zwaaide wat met mijn handen voor iets wat op een sensor leek, maar dat was kalkaanslag. Ik draaide aan een klein smal kraantje bovenop het gevaarte, maar er gebeurde niks. Toen besloot ik in al mijn wijsheid om hard op het kraantje te slaan en dat was dom.
Ik had kunnen weten dat dit de zeepkraan was en dus spoot er met kracht een klodder vloeibare zeep door de lucht. In een fractie van een seconde landde het gladde goedje op mijn broek; hoog op mijn bovenbeen, niet ver van de gulp. Kwak!
Twee andere heren in de ruimte konden wel lachen om mijn actie. Waarschijnlijk deels uit opluchting, omdat ze anders wellicht dezelfde fout hadden gemaakt. Ik stond stom te kijken naar een vlek van het soort, waarbij de meeste volwassen personen niet direct aan vloeibare zeep denken.
Een toiletpapiertje hielp niet. Dit moest drogen. Maar buiten, waar ik aan de slag moest, regende het en dus vreesde ik ook nog even dat ik zou gaan schuimen. Gelukkig kon ik de jas er een beetje voor houden.
Toch vraag ik me af wie zoiets verzint. En hoeveel mensen op jaarbasis een kwakje handzeep op hun kleding krijgen bij Café Central, op de markt in Venlo?