Hilversum. Je hebt bekende Nederlanders en bekende Nederlanders. De meeste BN-ers van deze tijd ken ik niet eens, laat staan dat ze indruk maken. Het zijn er tegenwoordig ook zó veel. Vroeger had je er maar een paar. Meneer de Uil, Ria Bremer, Swiebertje, Loekie de Leeuw en Pipo de Clown. Later kwamen daar Mart Smeets, Fred Emmer, Bassie en Adriaan, Fred Oster, Pommetje Horlepiep, Ad Visser en Penny de Jager bij. Willem Ruis, Martin Brozius, Barbapapa en Wieteke van Dort.
Een aantal van deze figuren zijn al lang in de vergetelheid geraakt. Zo zou ik Pommetje niet herkennen op straat. Geen idee wat er van Barbapapa terecht gekomen is en hoe zou het toch zijn met Penny de Jager? Maar er zijn ook helden van toen die nog steeds op televisie komen. Dat lijkt op zich niet zo bijzonder, maar het is toch grappig als je opeens oog in oog staat met iemand waar je als kleuter al naar keek.
Deze week mocht ik werken met zo iemand. Een jeugdheld van 35 jaar geleden. Zo’n tv persoonlijkheid waarvoor wij op woensdagmiddag thuis bleven. De man was toen niet altijd even aardig voor zijn drie vriendjes, maar hij bedoelde het goed. Het ging ons vooral om zijn taalgebruik. Hij zei dingen waar wij vreselijk om konden lachen. De liedjes uit zijn shows ken ik nog woord voor woord en ik ben hierin zeker niet uniek. Ook onze kinderen leren die liedjes weer. Art bijvoorbeeld zingt vrolijk mee als papa en mama nostalgisch worden.
Het was elke week min of meer hetzelfde en als je het nu terug ziet is het programma vreselijk traag, maar het blijft ontzettend leuk en inhoudelijk niet gedateerd. Dat is knap.
Daar kwam de grote man de studio binnen gelopen. Rapapa rapapa. Ik vond het eerlijk gezegd best een spannende ervaring. Als ik dertig jaar jonger was geweest had ik direct de steun ingeroepen van een plasgeitenbreier. Nu bleef ik stokstijf staan en wist ik me heel even geen houding te geven. Het liefst had ik iets geroepen in de trant van ‘Joepiedepoepie!’ of ‘Dag lekkere rakker van me!’, maar ik hield me in en zei vriendelijk ‘hallo’ tegen Ome Willem. Hij gaf een ferme hand en stelde zich keurig netjes voor als Edwin Rutten.
Een aantal van deze figuren zijn al lang in de vergetelheid geraakt. Zo zou ik Pommetje niet herkennen op straat. Geen idee wat er van Barbapapa terecht gekomen is en hoe zou het toch zijn met Penny de Jager? Maar er zijn ook helden van toen die nog steeds op televisie komen. Dat lijkt op zich niet zo bijzonder, maar het is toch grappig als je opeens oog in oog staat met iemand waar je als kleuter al naar keek.
Deze week mocht ik werken met zo iemand. Een jeugdheld van 35 jaar geleden. Zo’n tv persoonlijkheid waarvoor wij op woensdagmiddag thuis bleven. De man was toen niet altijd even aardig voor zijn drie vriendjes, maar hij bedoelde het goed. Het ging ons vooral om zijn taalgebruik. Hij zei dingen waar wij vreselijk om konden lachen. De liedjes uit zijn shows ken ik nog woord voor woord en ik ben hierin zeker niet uniek. Ook onze kinderen leren die liedjes weer. Art bijvoorbeeld zingt vrolijk mee als papa en mama nostalgisch worden.
Het was elke week min of meer hetzelfde en als je het nu terug ziet is het programma vreselijk traag, maar het blijft ontzettend leuk en inhoudelijk niet gedateerd. Dat is knap.
Daar kwam de grote man de studio binnen gelopen. Rapapa rapapa. Ik vond het eerlijk gezegd best een spannende ervaring. Als ik dertig jaar jonger was geweest had ik direct de steun ingeroepen van een plasgeitenbreier. Nu bleef ik stokstijf staan en wist ik me heel even geen houding te geven. Het liefst had ik iets geroepen in de trant van ‘Joepiedepoepie!’ of ‘Dag lekkere rakker van me!’, maar ik hield me in en zei vriendelijk ‘hallo’ tegen Ome Willem. Hij gaf een ferme hand en stelde zich keurig netjes voor als Edwin Rutten.
Ooooooooh .... wil ik ook !!! Hartstikke leuk. Wij zijn met de kids eens naar een show van Ome Willem geweest. Hij heeft dit een aantal jaar geleden nog eens gedaan. Ik moet zeggen dat ook de "oude rakkers" dit helemaal geweldig vonden.
BeantwoordenVerwijderenZou ik zo weer doen. Alleen Teun, Toon en Aug waren er jammer genoeg niet meer bij.
Vooral Ruben (maar Jasper ook wel) heeft hier de DVD's trouwens versleten.
Zo herkenbaar. Ik voelde dezelfde spanning toen ik hoorde dat hij te gast zou zijn in het AT5 zomer programma waarvan ik de regie mocht doen. Wat een vriendelijke toegankelijk man, zonder sterallures! Na afloop moest ik door met de volgende uitzending, en bleek hij aan de ploeg wat "Ome Willem-petjes" te hebben uitgedeeld. Die liep ik mooi mis. Maar geen nood, hij stuurde er een paar na. Stiekem draag ik 'm nog wel eens. Met de klep omhoog!
BeantwoordenVerwijderenIk keek destijds met mijn kinderen.
BeantwoordenVerwijderenZij keken, net zo geboeid naar de verklede kinderen, het publiek. Dat wilden zij ook wel.Dus, de volgende keer deelde ik mijn oude zonnehoeden uit, voorzien van een lapje kekke stof. Wat sterretjes op de wangen en daar zaten wij. Vóór de t.v. verkleed en wel,glaasje limonade met een rietje en meeroepen met iedereen.
Net echt!