Utrecht. Het ene facilitaire bedrijf dacht slim te zijn door de andere firma af te troeven met een aanbieding waar de klant niet omheen kon. Veel voor niks. Zo wilden ze een voet tussen de deur krijgen bij de produktiemaatschappij die zeer tevreden leek met die grote concurrent. Vervolgens moesten ze een lading freelancers boeken, omdat die klant wel een voorkeurslijst hanteert. Het was veel werk om de specifieke logistiek van dat programma uit te vlooien, er was extra materiaal nodig dat ingehuurd diende te worden en voor de zekerheid ging er een backup set mee. Allemaal extra kosten.
De draaidag verliep goed, maar niet boven verwachting. De klant kende de capaciteiten van het inhuurlegioen al. Het ging gewoon goed. Het enige echte verschil was dat iedereen nu langer op zijn geld moest wachten. Dat was voor een paar freelancers de voornaamste reden om hun voorkeur voor het andere bedrijf uit te spreken. Dat bleek niet nodig, want die opdrachtgever was helemaal niet van plan om echt over te stappen. Ze profiteerden alleen eenmalig van het koopje. Wie zou dat niet doen?
En het mooie van dit eenmalige uitstapje was dat de producent nu haar vaste leverancier ook onder druk had gezet, wat zeker tot nieuwe kortingen zou leiden. Want hoewel er op dit project al lang geen sprake meer was van riante marges kon toch steeds weer iets van de prijs af.
Facilitaire bedrijven vechten elkaar de tent uit en producenten hoeven in feite alleen maar even moeilijk te kijken voor een nog scherpere offerte. Je zou zeggen, dat met name facilitaire bedrijven in zo'n klimaat omvallen, maar geruchten hierover hoor ik al vijftien jaar. Toch moet ooit de bodem van de put bereikt worden. De hamvraag is: wanneer?
De draaidag verliep goed, maar niet boven verwachting. De klant kende de capaciteiten van het inhuurlegioen al. Het ging gewoon goed. Het enige echte verschil was dat iedereen nu langer op zijn geld moest wachten. Dat was voor een paar freelancers de voornaamste reden om hun voorkeur voor het andere bedrijf uit te spreken. Dat bleek niet nodig, want die opdrachtgever was helemaal niet van plan om echt over te stappen. Ze profiteerden alleen eenmalig van het koopje. Wie zou dat niet doen?
En het mooie van dit eenmalige uitstapje was dat de producent nu haar vaste leverancier ook onder druk had gezet, wat zeker tot nieuwe kortingen zou leiden. Want hoewel er op dit project al lang geen sprake meer was van riante marges kon toch steeds weer iets van de prijs af.
Facilitaire bedrijven vechten elkaar de tent uit en producenten hoeven in feite alleen maar even moeilijk te kijken voor een nog scherpere offerte. Je zou zeggen, dat met name facilitaire bedrijven in zo'n klimaat omvallen, maar geruchten hierover hoor ik al vijftien jaar. Toch moet ooit de bodem van de put bereikt worden. De hamvraag is: wanneer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.