Rotterdam. Gisterenavond was ik bij Hotel New York, waar vandaan Mart Smeets, midden in de nacht, de eerste Avondetappe van deze Sportzomer presenteerde. Door het voetbal (Uruguay – Ghana) was het allemaal later geworden dan gepland, maar het bleef een zwoele avond en de hele NOS Tourequippe was in opperbeste stemming. Allemaal klaar voor een nieuwe ronde door Frankrijk.
Ik mag de laatste tien dagen mee met het mooiste circus van de Publieke Omroep en vertrek op 15 juli richting Zuid Frankrijk. Om alvast een beetje in de stemming te komen, mijn betrokkenheid te tonen, een deeltje van mijn bagage mee te geven en vooral om te zien welke apparatuur ze meegenomen hebben leek het mij raadzaam om even op bezoek te gaan bij de eerste aflevering.
Ondanks het feit dat ik al best lang bij de televisie werk en al veel gezien heb, blijft het prachtig om te zien hoe zo’n uitzending uit de grond geschopt wordt. Het lijkt op het oog vrij eenvoudig en wie op de set van dit Tourprogramma komt kijken kan de indruk krijgen dat het een ongeorganiseerd zooitje is. Drie camera’s rond een tafel, een aantal lampen, overal kabels en verderop een kleine regiewagen met schotel op het dak. Onder een tentje staat een grote monitor met daaromheen een aantal tuinstoelen waarop redacteuren en verslaggevers zitten.
Een filmpje, twee gasten aan tafel, een rubriekje, de rebus en een flesje wijn. Mart Smeets oogt ontspannen alsof hij het allemaal uit de losse pols doet. De cameramensen zijn tot een minuut voor aanvang niet op hun positie. Druk met details in de achtergrond, in de weer met statief of kabels. Een producer probeert het publiek op enige afstand te houden en die ene luidruchtige lolbroek tot stilte te manen. In strandstoelen kijken de belichters naar hun werk. Ze luisteren niet of nauwelijks naar de inhoud, maar hebben wel over elk lichtpuntje en elke schaduw een filosofie of uitgesproken mening.
Mooi om te zien. Een prachtig proces om te observeren. Hier zijn vakmensen aan het werk. Maar hoe leuk het ook is om te kijken en vooral achteraf niet verplicht te zijn om mee te helpen met opruimen; mijn handen jeuken. Het liefst grijp ik een camera of desnoods een kabel. Laat mij maar sjouwen met die tafel of meedenken over filmpjes.
Kom maar op!
Nog twaalf nachtjes slapen.
Ik mag de laatste tien dagen mee met het mooiste circus van de Publieke Omroep en vertrek op 15 juli richting Zuid Frankrijk. Om alvast een beetje in de stemming te komen, mijn betrokkenheid te tonen, een deeltje van mijn bagage mee te geven en vooral om te zien welke apparatuur ze meegenomen hebben leek het mij raadzaam om even op bezoek te gaan bij de eerste aflevering.
Ondanks het feit dat ik al best lang bij de televisie werk en al veel gezien heb, blijft het prachtig om te zien hoe zo’n uitzending uit de grond geschopt wordt. Het lijkt op het oog vrij eenvoudig en wie op de set van dit Tourprogramma komt kijken kan de indruk krijgen dat het een ongeorganiseerd zooitje is. Drie camera’s rond een tafel, een aantal lampen, overal kabels en verderop een kleine regiewagen met schotel op het dak. Onder een tentje staat een grote monitor met daaromheen een aantal tuinstoelen waarop redacteuren en verslaggevers zitten.
Een filmpje, twee gasten aan tafel, een rubriekje, de rebus en een flesje wijn. Mart Smeets oogt ontspannen alsof hij het allemaal uit de losse pols doet. De cameramensen zijn tot een minuut voor aanvang niet op hun positie. Druk met details in de achtergrond, in de weer met statief of kabels. Een producer probeert het publiek op enige afstand te houden en die ene luidruchtige lolbroek tot stilte te manen. In strandstoelen kijken de belichters naar hun werk. Ze luisteren niet of nauwelijks naar de inhoud, maar hebben wel over elk lichtpuntje en elke schaduw een filosofie of uitgesproken mening.
Mooi om te zien. Een prachtig proces om te observeren. Hier zijn vakmensen aan het werk. Maar hoe leuk het ook is om te kijken en vooral achteraf niet verplicht te zijn om mee te helpen met opruimen; mijn handen jeuken. Het liefst grijp ik een camera of desnoods een kabel. Laat mij maar sjouwen met die tafel of meedenken over filmpjes.
Kom maar op!
Nog twaalf nachtjes slapen.
Zag er weer leuk uit inderdaad. Alleen jammer dat ze tijdens de promo (die voor het reclameblok in de uitzending van Jack) met het licht aan het klooien waren. Het leek wel of er iemand met de aan-uit schakelaar zat te pielen. Ik heb daardoor niets gehoord van de promo. Haha..
BeantwoordenVerwijderenIk vind het ieder jaar weer een hoogtepunt op tv. Het fietsen boeit me niet zo, maar de Avond-etappe kijk ik altijd. Prachtige lokaties, iedere avond dezelfde sfeer uitademen op steeds een andere plek, het zichtbare plezier. Dit programma is verplichte kost voor iedere tv-maker die niet in teamspirit gelooft. Ik benijd je, maar wens je veel plezier en werkvreugde toe daar!
BeantwoordenVerwijderenDoor de verhalen over de tour vond ik destijds deze blog. Ik verheug me al een tijdje erg op de tour, en met de achtergrondverhalen erbij gaat het zeker niet minder worden!
BeantwoordenVerwijderenPassie is hier het juiste woord!
BeantwoordenVerwijderenEn je memorabele verjaardag...
BeantwoordenVerwijderenof vergis ik me!
Maar we zullen je volgen.
Tante Mimi en ome Henk