Het verhaaltje ‘Verven’, waarin Jip en Janneke het werk van de schilder op niet subtiele wijze overnemen, hebben we inmiddels zeker tien keer voorgelezen. Zo niet veel vaker. Dus weet Art dat het uiterst onverstandig is om als kind de kleurstelling van muren en vloeren ter hand te nemen. Ook al betreft het zijn eigen kamertje. Het wordt simpelweg niet op prijs gesteld.
Nou is Art ook helemaal niet het type dat ondeugende of stoute dingen doet. Het is in de basis meer een brave bange poeperd. Hij doet niks wat niet mag en is in sommige gevallen zo zoet dat het wel iets wilder mag. Sinds kort klimt hij pas uit zijn eigen bedje, terwijl dat al twee jaar tot de mogelijkheden behoort. En hoewel wij heel goed opletten zal hij nooit zomaar de straat op rennen of te dicht bij de sloot komen.
Nu gaat hij sinds drie weken naar school en we zien al dat er dingen veranderen. In de klas is hij de kleine ukkepuk en niet veel meer dan een hoopje onzekerheid, maar thuis reageert hij die stress steeds vaker af. Dan heeft hij zich de hele ochtend ingehouden en komt het er ’s middags opeens allemaal uit. Op de meest onverwachte momenten.
Gisterenavond was het nog lang onrustig op zijn kamertje, nadat ik Art had ondergestopt. Meneer wilde niet slapen. Tot drie keer toe riep hij ons met smoesjes. Doedoe kwijt, dorst en plassen. Ook heb ik hem twee keer betrapt terwijl hij vrolijk met de Duplo zat te spelen. Uiteraard werd ik even boos. Daarna was het verdacht stil, tot ik opeens geroepen werd. Een kwartiertje later ofzo.
Art had een waskrijtje gevonden en heeft daarmee op de muren rond zijn bed een stuk of dertig lange strepen getrokken. Een rood zebramotief gemaakt. Met een paar cirkels. Niet echt ons idee van een sfeervolle en gezellige kinderkamer. Had hij het op papier gedaan, dan was ik zeker trots op hem geweest. Nu even niet.
Vanavond heb ik het verhaal ‘Vader is boos’ voorgelezen. Dat staat helemaal niet in het grote Jip en Janneke boek, maar meer dan de letter A kan hij toch nog niet lezen. Vader is boos, omdat hij de kamer van Art binnenkort opnieuw moet latexen...
En dat is niet zijn hobby!
"Niet echt ons idee van een sfeervolle en gezellige kinderkamer."
BeantwoordenVerwijderenDaar ga je nat! Is blijkbaar wel Arts idee, die z'n naam eer aan doet! :-)
Mijn dochter mocht zich op haar kamer helemaal uitleven op een witte wand. Dat was haar tekenmuur. Gevolg; alleen daar en nergens ander werd gekliederd Life's simple :-)
Zo ook mijn dochter. Met zwart waskrijt, poppetjes op haar pas geschilderde lichtblauwe muur, waar haar bed stond.De kamer is nu mijn schilderkamer, witte muren en veel schilderijen. Maar één stukje muur heb ik gespaard. Zwarte poppetjes, 35 jaar oud inmiddels, een mooie herinnering. Groet!
BeantwoordenVerwijderenIk vrees dat de muurverf niet hecht op waskrijt dus ik geef je in overweging het verder invullen van die muur aan Art over te laten :-)
BeantwoordenVerwijderenJa, je moet natuurlijk boosheid veinzen vanuit opvoedkundig perspectief, maar echt boos zou ik er niet om worden. Mijn zoon heeft ook ooit één keer een deel van een muur bij zijn bed bekliederd. Dat hebben wij eerlijk gezegd gewoon zo gelaten. Misschien binnenkort maar eens een foto van bloggen. :-)
BeantwoordenVerwijderenMijn zoon is 16 maanden maar door dit soort verhalen ben ik me inmiddels aardig bewust wat me te wachten staat. Leuk! Ik leedje weblog met veel plezier.
BeantwoordenVerwijderenlees je i.p.v. leedje. (iPad woordcorrectie is irritant)
BeantwoordenVerwijderenfoto's wilen we zien
BeantwoordenVerwijderen