dokter Q.

'Hey Q! Weet jij wel dat je vandaag eigenlijk niet nodig bent?'

Het waren de legendarische eerste woorden die onze opdrachtgever sprak tegen de geluidsman. We waren net binnen, hadden de spullen nog niet neergezet. Een warm welkom voor mijn collega.

Het blijft verbazen dat ze in Omroepland op het ene moment bezuinigen op een tientje, terwijl even later het geld met bakken over de balk gesmeten wordt. En we hadden al zo’n vermoeden. Uit het callsheet konden we opmaken dat we voornamelijk shotjes zouden maken van fotomateriaal, documenten, computerschermen en een presentator die speelt dat hij onderzoekt, ontmaskert, aanklaagt en verdedigt. Vormgevingsbeelden, ofwel de zogenaamde 'Dedoshots'*. Daar is vaak geen geluid bij nodig. Het wordt opgeleukt in de montage met voice-over en/of muziek.

Maar Q zou Q niet zijn als hij zichzelf niet (zoals een goed geluidsman betaamd) nuttig zou maken. De geluidstas en hengel bleven weliswaar in een hoek staan, maar onze allround Manus van Alles duwde de dolly, verstelde spots, maakte ingenieuze opstellingen van foto’s op een draaischijf, beschreef volgedraaide disks, stelde de computer in, trok een blauw doek strak, haalde koffie, bediende de draaischijf, bedacht briljante oplossingen voor onmogelijke problemen en regelde spanning, daar waar ik het wilde hebben. Eerlijk gezegd was hij drukker dan ik. Ik zat op een krukje naast de camera en focuste me op een scherptediepte van niks. Q liep zich de poten onder het lijf vandaan.

Tot overmaat van ramp werd hem halverwege de middag gevraagd om de rol van figurant op zich te nemen en hij kon eigenlijk niet weigeren. Ze hadden er eigenlijk iemand anders voor gestrikt, maar bij nader inzien was het beter als mijn collega de doktersjas aan zou trekken. Hij leek iets meer op een arts dan de stagiaire.

En daar stond hij dan. Op een draaiende schijf, in het felle filmlicht en met een grote camera op zijn snufferd gericht. De verslaggeefster beloofde plechtig dat hij onherkenbaar in beeld zou komen. Ik draaide het shot bewust onscherp, omdat dit mooier en spannender was, maar mijns inziens was de als dokter vermomde geluidsman nog steeds herkenbaar. Zeker voor familie, vrienden en -erger- collega’s.

Maar de opdrachtgever kreeg waar voor zijn geld. Q was zeker niet voor niets gekomen. Hij stond misschien een beetje voor paal, maar was wel mooi de duurste figurant in de geschiedenis van het programma. En eerlijk is eerlijk: Hij acteerde de sterren van de hemel. Q kreeg er zelfs kramp van in zijn vingers.

Tussen de bedrijven door maakte ik snel een foto en ik beloofde een blog aan deze gebeurtenis te wijden. Moest ik alleen toezeggen dat ik zijn naam niet zou noemen.

* De Dedoset is een lichtkist met drie of vier spotjes en toebehoren, waarmee je kleine objecten heel mooi kan uitlichten. Ideaal voor het in beeld brengen van een pot pindakaas, een opstelling met fotolijstjes of de uitstalling van pillen en drankjes uit een medicijnkastje, om maar wat te noemen. De Dedoset gebruikt een cameraman als het om de vierkante centimeter gaat. Een Dedodag is dus meestal pielen en klooien in een donkere studio, maar het kan een zeer welkome afwisseling zijn op het reguliere gooi en smijtwerk met groothoeklenzen.