Als op een stralende zaterdagmorgen drie grote televisiereportagewagens de Sportlaan in Genemuiden op draaien loopt de bestuurskamer van de plaatselijke SC leeg. De mensen van RTV Oost worden met open armen ontvangen. De voorzitter slingert persoonlijk het aggregaat aan, de penningmeester sjort aan de hekken die zijn geplaatst om een deel van het parkeerterrein vrij te houden en de secretaris vraagt of hij nog heel even naar huis mag voor hij de broodjes gaat smeren.
Het is -eerlijk gezegd- een verademing. Ik kom vaker bij voetbalwedstrijden, maar krijg bij Eredivisieclubs en sommige ploegen in de Jupiler League het gevoel dat we een beetje met de nek worden aangekeken. Alsof ze de televisie liever kwijt dan rijk zijn. Dat snap ik nooit, want voor zover ik het heb begrepen krijgen die clubs best veel geld uit televisierechten en van sponsors die graag in beeld willen.
Doe mij maar Genemuiden. Hier schijnt het zonnetje. Alle omroepmedewerkers mogen in de kantine bestellen wat ze willen. De hekken en toegangspoorten worden wagenwijd open gezet. Een vriendelijke meneer van de club komt wel vier keer zeggen dat hij een aparte ruimte heeft gereserveerd waar wij rustig kunnen zitten. Alsof we daar tijd voor hebben.
We gaan de topklassewedstrijd tussen SC Genemuiden en HHC Hardenberg met drie camera’s registreren en rechtstreeks uitzenden. Het opbouwen gaat voortvarend, omdat de regiewagen vlak achter de hoofdtribune staat. Toch moeten we doorwerken. Dus zijn wij nog druk met het trekken van kabels, het inrichten van de commentaarpositie langs het veld en het plaatsen van camera 2 als de rust van het voorprogramma alweer voorbij is. De wedstrijd van de B1 tegen Tubbergen.
Mijn voetbalcarrière begon in de Champions League. Als broekie-cameraman mocht ik in 1995 gelijk naar wedstrijden van Ajax in het Olympisch Stadion. Zestien jaar later heb ik het geschopt tot amateurvoetbal. Terwijl ik in Genemuiden mijn camera check hoor ik dat de trainer van de B1 gaat wisselen. Jari gaat eruit. Een mannetje van zestien komt naar de kant gehold.
Ik word oud.
Even later richt die coach zich bozig tot ons. Wij moeten stoppen met opbouwen, want zo kan hij zich niet concentreren. Daar lachen wij om en we grappen achter zijn rug om dat ‘Louis van Gaal’ er ook is. Net als ik me af vraag of het niet arrogant van ons is dat we onverstoorbaar doorgaan met ons werk spreekt een van de bestuursleden wijze woorden: ‘Als ze last van jullie hebben, dan gaan ze maar op een ander veld spelen. De live-uitzending gaat voor alles. Weten ‘ie wel hoe belangrijk de televisie is?’
Dat is natuurlijk top klasse!
Ik ben trouwens eens benieuwd hoeveel mensen op deze mooie zaterdagmiddag hebben gekeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.