ik hou van je!

Voor beide kinderen houden wij een dagboekje bij. Om beurten schrijven mijn Lieve Lief en ik er stukjes in over de avonturen van Art en Imme. Hoe ze zich ontwikkelen, wat ze meemaken, mijlpalen en grappige gebeurtenissen. Vandaag las ik een stukje dat mijn vrouw heeft geschreven in het boekje van Imme en dat is volgens mij weblogwaardig. Vandaar:

Gisterenavond is mama wezen stappen met haar vriendinnen. ’s Avonds is dat ontzettend leuk, maar de ochtend erop wat minder. Het voorstel om een keertje uit te slapen krijgt bij Art en Imme weinig gehoor. Om zeven uur, soms nog wat eerder, kan voor hun de dag beginnen.

Mama had beloofd om als eerste op te staan, zodat papa even uit kon slapen (een extra half uurtje). Papa moet immers nog een lange dag werken.

Rond zeven uur meldt Imme zich als eerste. Ondanks haar belofte draait mama zich nog even om en wacht geduldig tot papa besluit om op te staan. Mama is nog heel erg moe, want na het stappen is ze nog met Art in de weer geweest, die vannacht opnieuw hoge koorts had en aangaf dat hij moest spugen.

En dus begint de ochtend echt veel te vroeg. Papa is inmiddels met Imme teruggelopen naar het grote bed en legt haar tussen papa en mama in. Met een oog spiek ik even om te zien hoe Imme zich tussen ons in nestelt. Imme heeft me door, ziet dus dat mama al (een beetje) wakker is. Ze wurmt zich tegen me aan en fluistert dan zachtjes: “Mama... ik hou van jou!”

Ik gniffel, maar weet niet zeker of ik het goed heb verstaan.

“Wat zeg je liefje?”, zeg ik met mijn krakende ochtendstem.

“Ik hou van jou.” Fluistert ze opnieuw.

Opeens ben ik wakker. Klaar wakker! Mijn dag kan beginnen. Deze dag kan niet meer stuk. Het zonnetje schijnt al naar binnen. Het wordt een prachtige dag! En ik ben de gelukkigste mama op deze aardbol.

En met deze super lieve mama ben ik vandaag precies 11 jaar samen. Net als Imme zeg ik: “Ik hou van je!”