wichten en snotneuzen

Als Omroepland een grondwet zou hebben, dan zou een van de eerste artikelen een belangrijke waarschuwing bevatten. Het fictieve ministaatje kent echter nauwelijks gebods- of verbodsborden en dus is de wet waar nogal wat collega’s in slowmotion over uitglijden een ongeschreven regel. Ik heb het hier over de volgende stille hint: ‘Altijd aardig zijn tegen wichten en snotneuzen!’

Er is namelijk geen andere branche waar een loopjongen of stagiaire zo snel carrière kan maken. In Omroepland is een handige runner binnen vier jaar regisseur. Een danseresje wint de televizierring voor je met je ogen hebt geknipperd. De kabelsleper groeit uit tot zenderbaas, een telefoniste wordt uitvoerend producent en het soapsterretje is opeens mediamagnaat. Het gaat allemaal zo snel. Die figuren zitten op een hoge positie voor ze vergeten zijn wie allemaal onaardig waren in hun begindagen.

Ik ken genoeg verhalen van collega’s die even stoer deden tegen een nieuwe stagiaire en zichzelf een paar jaar later voor de kop konden slaan. Zelf heb ik ook wel eens een ietwat ambitieuze nieuwkomer uitgelachen die zich een paar jaar later had ontpopt tot zeer talentvol regisseur. Dat was niet handig.

Jonge mensen maken fouten en het is kennelijk gemakkelijker om ze dan af te zeiken of zelfs af te schrijven dan ze te helpen. Toch is dat laatste slimmer. Zelfs een freelancer kan maar beter helpen met het opleiden van zijn concurrenten. Beginners die echt willen komen er immers toch. Als zij zich geholpen en gesteund voelen zullen ze dat ook niet snel vergeten.

Omroepland is namelijk zo klein dat je elkaar altijd weer tegen komt. Alleen de echte klootzakken en gemene kutwijven moet je in de stront laten zakken. Als je heel zeker weet dat je met een bepaald persoon nooit meer iets te maken wilt hebben mag je genadeloos zijn. Al kan ook dat later nog verstrekkende gevolgen hebben. Maar dat is dan jammer.