het persvak

Het regent pijpenstelen. Op zich geen probleem, want bij de Heineken Music Hall loop je zo met alle spullen van de parkeergarage naar de hoofdingang. Het wordt lastiger als een beveiliger door het glas van de deur roept dat de pers zich backstage, bij de artiesteningang, moeten melden. Hij wijst nog in de verkeerde richting ook. Linksom, langs de bioscoop, terwijl rechtsom over het parkeerterrein veel korter is. We nemen de man echter niets kwalijk. Hij doet ook maar wat hem is opgedragen.

Pas als zijn collega aan de achterkant van het gebouw volhardt dat alle pers door de hoofdingang moet, gaat bij ons het bloed sneller stromen. We staan niet op zijn lijstje en komen er hier niet in. Ook is het onmogelijk om ons, met al die zware apparatuur, even binnendoor te loodsen. Opstaan is geen optie. Zijn collega beveiliger is erg druk met naar de grond kijken en 'nee' schudden.

Mokkend sjokken we verder om het gebouw heen. Dikke druppels regenwater petsen op mijn pas gestreken overhemd. Weer aangekomen bij de gesloten voordeur wijst een derde beveiliger ons opnieuw de weg naar de artiesteningang.

Kastje, muur, Kafka.

Eenmaal binnen worden we in een hoek gezet. Op alle andere plekken staan we in de weg. Het wachten is op de rest van de media. We hadden dus net zo goed op tijd kunnen komen, in plaats van vroeg, om met een kleine voorsprong de beste positie in te pikken. Nu wordt het toch nog een kwestie van gokken of knokken.

Een vriendelijk persmeisje kan het ook niet helpen. Als de geluidsvrouw vraagt om een aftak van de zaalversterking zegt het organisatietalent dat daar helaas geen plaats voor is. Hiermee aangevend dat ze de vraag niet verstaan of niet begrepen heeft. Ze is echter alweer verdwenen voor we een antwoord op die vraag krijgen.

Terwijl ik de spullen bewaak gaat de geluidsvrouw op onderzoek uit. Niet veel later is ze terug met de welbekende glimlach. Geregeld! Is de stand tussen filmploeg en organisatie toch weer 1-1.

Met de dames van de RVD komt er ook de nodige helderheid binnen. Alle toegestroomde cameraploegen, fotografen en schrijfblokjes krijgen een korte briefing om vervolgens naar de verschillende persvakken gedirigeerd te worden.

Je zou verwachten dat de pers, eenmaal aangekomen op de juiste positie, rustig afwacht op wat er komen gaat. Niets is minder waar. Met de minuut worden de jongens en meisjes nerveuzer. Ze zijn allemaal bang om iets te missen. De struikel van Maxima, een beetje domme actie van Willem Alexander of het eerste driftbuitje van een van de kinderen. Je weet maar nooit. Bij Koningshuis-activiteiten kan het altijd gebeuren dat je een shot voor de eeuwigheid maakt. Of mist.

Niemand blijft op zijn plek staan. En als er eentje beweegt, wordt ook de rest onrustig. Dat komt omdat cameramensen en fotografen elkaar in dit soort situaties niet kunnen vertrouwen. Het is ieder voor zich. Persoonlijk ben ik meer het afwachtende type. Ik wacht lang met het maken van een keuze, maar ga er dan ook helemaal voor. Dan probeer ik me aan mijn eigen plannetje te houden en ga ik niet op het allerlaatste moment nog veranderen. Meestal pakt het goed uit.

In zo'n persvak staan over het algemeen collega's die het goed bedoelen, maar ook altijd een of twee klootzakken die het moedwillig verpesten voor de rest en tegenwoordig zijn er steeds vaker mensen van een website of lokale omroep die helemaal niet weten in welke jungle ze terecht zijn gekomen. Die moet je ook in de gaten houden.  

Daar zijn ze! Drie minuten blijven ze kijken naar een optreden van kinderen die lawaai maken. Camera loopt! Nu moet het gebeuren. En keuzes maken. Close. Totaal. Shotje van de muzikantjes, maar niet te lang. En weer terug naar Maxima. Een pannetje langs de prinsesjes. Nog een totaaltje dan maar... en weg zijn ze weer.

Straks krijgen we nog een gelegenheid in de grote zaal, waar ze op afstand en in het donker zitten. Als we mazzel hebben kunnen we ook het vertrek nog filmen. Alleen zijn daar de beste posities ingenomen door fotografen en cameramensen die niet zo keurig op tijd waren en het programma binnen overslaan. Dat wordt waarschijnlijk een shot met onder in beeld de kruin van Edwin Smulders ofzo...