Jupiler potje - 1 camera wedstrijd

Vrijdagavond was ik in Rotterdam, bij een wedstrijd in de Jupiler League: Excelsior tegen Almere City FC. Dat klinkt niet heel spannend, maar als je zo'n potje voetbal helemaal in je eentje registreert moet je zeer alert blijven. Het is namelijk de bedoeling dat je met die ene camera niets mist en je ontkomt er niet aan om af en toe een klein risico te nemen.

Je staat hoog in het midden en hebt direct contact met de heren in een Hilversumse editset, waar de beelden worden gemonteerd. Het is de truc om het samen zo te maken dat het lijkt alsof de wedstrijd met meer dan een camera is gefilmd. Daarvoor is een goede balans nodig tussen het overzicht en medium shots van spelers die er toe doen. Het is ook een beetje afhankelijk van het type lens dat je meegekregen hebt, maar omdat alles in een keer goed moet zijn is het in elk geval een uitdaging en telkens weer leuk om te doen.

Alleen het gedoe voor- en achteraf maakt dat niet elke sportcameraman er zin in heeft om dit soort klussen aan te nemen. Je moet namelijk in je eentje op pad, met een auto vol spullen. In de meeste gevallen moet je lange kabels uitrollen voor de beeld en geluidsverbindingen. Je moet een intercom aanleggen, waarmee je met Hilversum kan communiceren. Dan heb je nog de camera, een extra zwaar statief, licht voor de interviews achteraf en een hele berg verloopjes om alles aan elkaar te knopen. Met een beetje pech moet je die lange snoeren vastplakken op de tribune, opdat er niemand over zal struikelen en dan is het te hopen dat alles in een keer werkt.

In Rotterdam had ik iets verkeerd aangesloten waardoor de zogenaamde 4-draadsverbinding voor de intercom niet functioneerde. Het is een kwestie van logica, maar als je het niet vaak doet kan het makkelijk gebeuren dat je een keer of twee heen en weer moet lopen naar de verbindingskast van KPN, die altijd ergens buiten het stadion hangt. Stiel trappetje af, tribune af, omlopen, hek dicht, toch binnendoor, omprikken, helemaal terug lopen, opnieuw testen en in het ergste geval nog een keer. Dan heb je ook nog te maken met de mannetjes van de centraalpost in Hilversum, die de neiging hebben om eerst de schuld bij een ander in de schoenen te schuiven alvorens zelf verder te kijken dan de neus lang is. Dit is niet onaardig bedoeld, maar het is me al te vaak gebeurd dat ik een hele poos bezig was en uiteindelijk te horen kreeg dat ze het al opgelost hadden. Of dat het toch opeens goed is, terwijl je nog niets gedaan hebt.

Het opbouwen en afbreken is gewoon gedoe in je eentje en ongezellig bovendien. Als je dan ook nog een waardeloze maaltijd voorgeschoteld krijgt of een verslaggever treft die geen geduld en manieren heeft, dan kan je jezelf best eenzaam voelen op zo'n avond.

Daarom is het altijd hopen dat die wedstrijd een beetje spectaculair wordt. Ikzelf droom nog altijd van een heel debiele uitslag. 15-0 ofzo. Dan gaat na afloop tenminste iedereen op zoek naar de beelden. Een bloedeloze 0-0 is wel het ergste wat je op zo'n avond kan overkomen.

Ooit, heel lang geleden, heb ik bij een eredivisie-potje het enige doelpunt uit mijn camera-carrière gemist. Het was bij een wedstrijd van RKC, op een mooie voorjaarsavond. Ik stond daar ook in mijn eentje te filmen en na een geweldige kans pakte de keeper de bal. Terwijl ik razendsnel inzoomde om een medium shot te maken van de onfortuinlijke spits trapte de keeper de bal alweer razendsnel uit. Recht in de voeten van een tegenstander die de bal in een keer in het doel tikte. Niemand had het gezien. De commentator ter plekke niet, veel mensen op de tribune niet en ook de televisiekijker, later op de avond niet. Die zag een vreemde zip in beeld. Van de balende speler naar de keeper die de bal achter zich in het net zag verdwijnen. Heel feitelijk beschouwd had ik het doelpunt nog net in beeld, maar dat telt niet. Dit is echt vreselijk voor een cameraman. Om wakker van te liggen. Dan ben je dus heel blij als er daarna nog een paar doelpunten vallen...

Vrijdag gebeurde in de eerste helft helemaal niets. Het was dramatisch, maar na de rust speelde Excelsior de club uit Almere helemaal van het veld en scoorden ze maar liefst vijf keer. Zo krijg je toch nog het gevoel dat je niet voor niks al die moeite hebt gedaan.